مطالعه اثر سیلیکون بر محتوای کلروفیل کل و آنزیم ضد اکسنده ی کاتالز بر تریتیکاله تحت تنش خشکی

تریتیکاله یک گونه غله می باشد که به وسیله انسان و از ترکیب ژنوم های گندم و چاودار به وجود آمده است. سیلیکون (Si) دومین عنصر رایج موجود در خاک است که دارای اثرات مفیدی در افزایش تحمل به تنش های زنده و غیرزنده در گیاهان است باتوجه به فراوانی سیلکون و اهمیت آن در رشد و نمو گیاه و به منظور مطالعه اثرات این عنصر بر روی محتوای کلروفیل کل و آنزیم ضداکسنده ی پروکسیداز (POD) طرحی به صورت بلوک های کاملاً تصادفی در قالب فاکتوریل در یک رقم حساس JUANIL092 تریتیکاله و سه تکرار و با یک نوع کود سیلیکات سدیم و نیز سه تیمار در سه سطح شاهد، خشکی و سیلیکون خشکی و سه مرحله رشدی 2 برگی، 4 برگی و پنجه زنی در شرایط گلدانی انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که مولفه های ذکر شده، با کاربرد سیلیکون در مقایسه با تیمارهای شاهد و خشکی افزایش می یابند. چنین ترکیبات بیو شیمیایی را می توان به عنوان بیومارکرهای فیزیولوژیکی قلمداد کرد که در مواقع تنش سبب حفاظت بافت های گیاه، در مقابل آسیب های اکسیداتیو می شوند و از آنجائیکه سیلیکون سبب تغییرات فیزیولوژیکی می گردد و در افزایش تحمل غلات در تنش خشکی موثر است، این عنصر را می توان به عنوان جایگزینی مناسبی، در خاک هایی که با بحران آب مواجه هستند به کار برد.

کلیدواژه ها:

سیلیکون ، کلروفیل کل ، آنزیم پروکسیداز