استراتژی بهبودی در مبارزه با خشکی با کاربرد سیلیکون بر فعالیت آنزیم های ضد اکسنده در تریتیکاله

پژوهش حاضر به منظور برسی اثر سیلیکون در افزایش تحمل به خشکی در دو ژنوتیپ تریتیکاله (ET-79-17) و (JUANILO 92) در گلخانه اجرا شد. سیلیکون (Si) دومین عنصر رایج موجود در خاک است که دارای اثرات مفیدی در افزایش تحمل به تنش های زنده و غیرزنده در گیاهان است. باتوجه به فراوانی و اهمیت سیلی کون در رشد و نمو گیاه و به منظور مطالعه اثرات آن بر روی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت طرحی به صورت بلوک های کاملاً تصادفی در قالب فاکتوریل بر تریتیکاله در سه تکرار و نیز سه تیمار در سه سطح شاهد، خشکی و سیلیکون - خشکی و با یک نوع کود سیلیکات سدیم انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد سیلیکون باعث افزایش معنی دار فعالیت آنزیم ضد اکسنده ی گوآیکول پرکسیداز (GPX) و کاتالاز (CAT) و جبران خسارات تنش خشکی گردید. باتوجه به نتایج حاصل از این آزمایش می توان استنباط کرد که نقش سیلیکون در افزایش تحمل به خشکی بدلیل افزایش در فعالیت آنزیم های ضداکسنده موثر بوده و از فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاهانی که در معرض تنش قرار گرفته اند محافظت می کند.

کلیدواژه ها:

تریتیکاله ، سیلیکون ، پروتئین ، آنزیم های ضداکسنده