بررسی موقعیت اینترونی به عنوان یک نشانگر تکاملی در ژنهای تیوردوکسین موجودات فتوسنتزکننده با تأکید روی گیاه انگور

قطعات DNA ژنومی و ORF یک ژن تیوردوکسین h تحت عنوان VvCxxS2 از بافت حبه انگور عسکری جداسازی و همسانهسازی گردیدند. قطعه DNA VvCxxS2 ژنومی حاوی دو اینترون در موقعیتهایی مشابه با ژنهای تیوردوکسین h انگور و گیاهان عالی بوده و اتصالات اینترون- اگزون آن همانند ژنهای گیاهان عالی از قانون GT-AG تبعیت می نماید. بررسی موقعیت اینترونی نشان داد که دو اینترون از ژن تیوردوکسین کلامیدوموناس و یک اینترون از ژن تیوردوکسین مهره داران در موقعیتی مشابه با اینترونهای ژنهای تیوردوکسینهای F و h گیاهان عالی قرار گرفتهاند که به احتمال قوی یک خاستگاه اولیه را برای جلبک کلامیدوموناس، تیوردوکسینهای h و f گیاهان عالی و مهرهداران پیشنهاد مینماید. بررسی موقعیت اینترونی ،h و f نشان داد که این ژنها دستخوش یک تکامل دیرهنگام شده و در مقایسه با تیوردوکسینهای o ژنهای تیوردوکسی الگوی نیز مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج z و y ،x ،m متفاوتی از تکامل را دارا میباشند. موقعیت اینترونها در ژنهای تیوردوکسینهای بدست آمده نشان میدهند که این ژنها دارای یک اینترون بین توالی پپتید انتقالی و پروتئین بالغ بوده و اینترونهای خود را در طی یک تکامل دیرهنگام بدست آوردهاند. در مجموع، نتایج بدست آمده در این بررسی نشان میدهد که تیوردوکسینهای o و h ،f منشأ یوکاریوتی و تیوردوکسینهای منشأ پروکاریوتی داشته و الگوی متفاوتی از تکامل را نشان میدهند