بهینه سازی فرایند کریستالیزاسیون لیزوزیم در مقیاس کوچک

با وجود نوآوری های اخیر، رشد کریستال های مجزا از پروتئین ها هنوز به شرایط بهینه خود نرسیده است. در غیاب یک روش کلی و نهایی، تکیه بر یک مدل آماری برای پیش بینی ویژگی، کارایی و میزان موفقیت در تبلور از بهترین ابزارهای ما می تواند باشد. مجموعه متغیرهایی که در یک فرایند تبلور بهینه باید تعیین شوند، گسترده هستند. در پژوهش حاضر از روش sitting drop برای تولید کریستال ها استفاده شده است. در ابتدا با طراحی پلاکت-برمن فاکتورهای مهم تأثیرگذار در تبلور پروتئین لیزوزیم غربال گری شدند، سپس توسط روش طراحی سطح پاسخ بهینه سازی این فاکتورها انجام شده و یک مدل تجربی نیز برای آن ارائه شد.

کلیدواژه ها:

تبلور ، لیزوزیم ، بهینه سازی ، مدل تجربی