تفکر سیستمی

تفکر سیستمی تفکری کل نگر است در حالی که تکیه صرف بر جزءنگری، امکان فهم الگوهای حاکم بر پدیده و سیستم را از بین می برد. نظریه سیستم ها با شکستن جمود فکری و تقویت اندیشه پردازی جهان بینی انسان را گسترش می دهد و به واقعیت هانزدیک تر می کند. تفکر سیستمی فرایند شناخت مبتنی بر تحلیل (تجزیه)و ترکیب در جهت دستیابی به درک کامل و جامع یک موضوع در محیط پیرامون خویش است. این نوع تفکر درصدد فهم کل (سیستم) و اجزای آن روابط بین اجزاء و کل و روابط بین کل با محیط آن (فراسیستم) است. تفکر سیستمی نوعی نگاه به جهان هستی و پدیده های آن است. این شیوه تفکر، روش شناسی مؤثری را برای سیستم های اجتماعی- فرهنگی در محیط آکنده از آشفتگی و پیچیدگی ارائه می دهد. در تفکر سیستمی، صرفاٌ به اجزاء وجزئیات یک سیستم نگاه نمی شود بلکه چگونگی تعامل بین اجزاء و نیز برهم کنش اجزاء و محیط بررسی می شود. سازمان های ما برای تقویت جامع نگری درون خود نیازمند تفکر سیستمی هستند به دلیل اینکه تفکر سیستمی به مدیران کمک می کند تا ساختار ، الگوهاو وقایع را در پیوند با یکدیگر مورد بررسی قرار دهند و تنها به مشاهده وقایع اکتفا نکنند. بنابراین هدف این مقاله ارایه مطالبی در زمینه تفکر سیستمی و کاربرد تفکر سیستمی است.

کلیدواژه ها:

سیستم ، تفکر سیستمی ، آنتروپی