تمکین خاص غیرمتعارف در روابط زناشویی

در ادوار گذشته و در فرهنگ های مختلف، میل به رابط جنسی از طریق مقعد وجود داشته است و امروزه نیز در بسیاری از کشورها وجود دارد. رابطه جنسی مقعدی هم در مردان و هم در زنان، بیشترین خطر انتقال بیماری های مختلف را دارد. یکی از مشکلاتی که مسئولین قضایی کشور با آن روبرو می باشند، شکایت زنان از همسرشان در مورد عمل نزدیکی با آنها از طریق مقعد می باشد. قانونگذار در این مورد ساکت و هیچگونه منعی و یا جرمی را برای این عمل پیش بینی نکرده. لذا نمی توانند کمکی به زنان شاکی بکند.بعضی از مفسران با تمسک به آیه 223 از سوره بقره و آیه 71 سوره حجر، آنها را جواز این عمل می دانند، در مقابل تعدادی از پیشوایان اهل بیت و بعضی از مفسران، این عمل را زشت و ناپسند و آنرا منع کرده اند و آیات فوق را دلالت بر آمیزش از راه جلو (فرج) میدانند. اکثر مراجع تقلید به کراهت و یا کراهت شدید این عمل فتوا داده اند. و در مواردی آنرا غیر مجاز و حرام، و برای مرتکبین، احتیاط مستحب آن است که کفاره بدهند. از نظر پزشکی این عمل مردود و موجب آسیب های جسمانی و روحی می باشد و مشکلات اجتماعی فراوانی را به دنبال دارد. لذا بر پایه قاعده «لا ضرر و لا ضرار» که بر دیگر ادله احکام، حکومت دارد، می توان این عمل را متوقف ، آن را حرام و عمل به آن را جرم و مجازاتی مناسب برای آن پیش بینی نمود. لذا قانونگذار بایستی با توجه همه جانبه به موضوع، این نوع رابطه جنسی را ممنوع و برای مرتکبین آن جرمی مناسب پیش بینی نماید

کلیدواژه ها:

تمکین غیرمتعارف ، دبر ، رابطه جنسی ، حرث ، أنی شئتم