بررسی تاثیر اندازه دانه بر پرعیارسازی کنستانتره ایلمنیت به روش جداسازی مغناطیسی

سنگ معدن تیتانیوم کهنوج در مقیاس صنعتی در سه مرحله به روش های جداسازی ثقلی ، مغناطیسی و الکترواستاتیکی فرآوری می گردد. در این تحقیق از محصول کارخانه فرآوری صنعتی استفاده شد. در مورد این کنستانتره جداسازی مغناطیسی انجام گرفت که پس از انجام آنالیز شیمیایی مشخص گردید درصد TiO2 در بخش جداشده مغناطیسی 93 % است ، که نشان دهنده وجود نداشتن درجه آزادی مناسب برای جداسازی ایلمنیت در کنستانتره است . پس از انجام خردایش با استفاده از بال میل در زمان های30-60-120-240 دقیقه و سپس انجام آنالیز سرندی ، جداسازی مغناطیسی و آنالیز شیمیایی مشخص گردید ، با ادامه خردایش و رکاهش اندازه دانه کنستانتره به ابعاد 44 میکرون ، درصد TiO2 در آنالیز بخش مغناطیسی به45/11درصد افزایش می یابد ولی با کاهش ابعاد از 44 به 4 میکرون ، درصد TiO2 3 % افزایش می یابد که مطلوب نیست . برای جداسازی مغناطیسی ابعاد 44 / در بخش مغناطیسی فقط 47 میکرون ابعاد مناسبی است و خردایش بیش از حد علاوه بر داشتن هزینه های زیاد ، می تواند برای مراحل بعدی تولید تیتانیوم و دی اکسید تیتانیوم مشکل ساز باشد

کلیدواژه ها:

تیتانیوم کهنوج ، جداسازی مغناطیسی ، بال میل ، میکرون