ماهیت ادبیات وترجمه

اثر هر انسانی به وسیله نشانه ها ظاهر می گردد.زمانی که نشانه ها در کنار یکدیگر قرار می گیرند متن شکل می گیرد.انسانی که می خواهد با انسان دیگر در بستر متن او ارتباط برقرار کند باید از درک نشانه های وی ونظم حاکم میان زبانآنها اطلاع داشته باشد.چرا که آنچه هویت هر زبان را تشکیل می دهد کیفیت وکمیت نشانه ها وقواعد حاکمبرآنهاست. اما گستردگی انسانها ،در زمان ها ومکانها وفرهنگهای متفاوت ،مانع به کار بستن زبانی واحد است .بدینترتیب هر زمان ،مکان وفرهنگی زبان خاص خود را پرورده وبه کار گرفته است. وظیفه خطیر ایجاد ارتباط میانانسانهایی که زبان یکدیگر رادرک نمی کنند همواره برعهده مترجمان بوده است.کیفیت انجام شده در زمینه زبان شناسی ونقش آن در ترجمه وتربیت مترجم باعث گردیده تا تحقیقات نظری وکاربردیترجمه حوزه مستقلی در مطالعات به خود اختصاصمی دهد.یکی از موثرترین شیوه های آشنایی به آثار دیگر ملتها آشنایی به زبان آنهااست .ترجمه ای خوب است که وفادار به متناصلی باشد ودر عین حال سلیس وخوشخوان ،در غیر این صورت محصول عرضه شده به جای راهنمایی فرد را دچاروهم وگمان واضطراب افکنده وچیزی به دانش او نمی افزاید.هدف از مقاله حاضر ارائه دیدگاههای کلی وعملی در زمینه ادبیات وترجمه است

کلیدواژه ها:

ادبیات ، ترجمه ، فرهنگ ، اندیشه