نورپردازی و ایجاد امنیت روانی در محیط های یادگیری

بهداشت روانی دانش آموزان، اگر نگوییم بیشتر از سلامت جسمانی آنها حائز اهمیت است لااقل به همان اندازهمهم و قابل توجه می باشد. در علم روانشناسی، بهداشت روانی به قابلیت برقراری ارتباط، هماهنگی با دیگران،تغییر و اصلاح محیط فردی و اجتماعی، حل تضادها و تمایلات شخصی به طور منطقی، عادلانه و مناسب گفتهمی شود. محیط های یادگیری باید هماهنگ با نیازهای روحی و خواسته های روانی دانش آموزان طراحی گردد.دانش آموزی که از امنیت روانی برخوردار است قادر می باشد به خود احترام گذارد و می تواند توانایی هایش رادرحد واقعی و همانطور که هست قلمداد کند، در مدرسه ارتباط خوبی با همکلاسی هایش برقرار سازد ودوستی و احترام دیگران را جلب نماید. این شخص در آینده از اعتماد به نفس بالا و روحیه ای شاد برخوردارمی باشد. دانش آموزانی که از امنیت روانی برخوردار هستند، می توانند از مهارتهای گوناگونی که در مدرسهکسب می کنند با اعتماد به نفس کامل و به موقع استفاده نمایند و در مواقع حساس درست تصمیم گیرند.یادگیری بخش مرکزی از زندگی یک انسان است و مدرسه نقش مؤثری را در یادگیری ایفا می نماید. انسان دردوره ای از زندگی خود حداقل 6 ساعت از شبانه روز را در محیط های آموزشی سپری می نماید و بخشی ازراحتی جسمی و روانی او به محیط فیزیکی مدرسه برمی گردد. عمده ترین فعالیتی که در یک فضای آموزشیصورت می گیرد، کار بصری، توجه، تمرکز و یادگیری است؛ بنابراین یک فضای آموزشی مناسب باید شرایطی رافراهم سازد تا این فعالیتها به بهترین وجه ممکن انجام گیرد. در یک مدرسه تنها کلاسهای درس به عنوانفضاهای یادگیری مطرح نمی باشد بلکه تمامی فضاهای مدرسه از جمله ورودی، راهروها و فضاهای جمعی،حیاط، فضاهای انعطاف پذیر و ... و نیز جزییاتی مانند رنگ ها، نورپردازی، بافت و مصالح و ... در فرآیند یادگیریمؤثر میباشد. وجود شرایط محیطی مناسب و مطلوب می تواند در یادگیری صحیح مناسب باشد. از جملهعوامل قابل کنترل و قابل اندازه گیری در محیط های یادگیری جهت دستیابی به شرایط محیطی مطلوب عبارتنداز: عامل نور. دراین مقاله سعی برآن داریم، تأثیرات نور را بر انسان و محیط های انسانی (نمونه موردی: فضاهایآموزشی) و نیز چگونگی تأمین شرایط و آسایش مطلوب برای انسان را مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

نور ، نور طبیعی ، نور مصنوعی ، یادگیری ، فضای آموزشی ، آسایش مطلوب