بررسی تحلیلی آسیب شناسانه ی چالشهای سکونتگاه خودانگیختهی گلستان در تقابل با توسعه پایدار

روند سریع و شتابان رشد شهرنشینی در جهان مسائل و معضلات بسیاری را در کشورهای توسعهیافته وبیشتر از آن در کشورهای درحالتوسعه به همراه داشته است. در شهرهای ایران نیز به صورت های مختلف شاهد بروز اینگونه معضلات شهری هستیم، در این میان، حاشیهنشینی و اسکان غیررسمی بهعنوان آیینه تمام نمای مسائل شهری، جایگاه و اهمیت خاصی در آسیبشناسیها و پژوهشهای شهرسازی و علوم اجتماعی دارد . در این پژوهش، به بررسی حاشیهنشینی بهعنوان چالشی فراروی توسعه پایدار شهری پرداخته و دراینارتباط علل، تأثیرات و حاشیهنشینی در شهر خودانگیخته گلستان با استفاده از رویکردهای کمی و کیفی مورد کندوکاو و بررسی قرارگرفته است . در این تحقیق با استفاده از تکنیکهای مصاحبه و مشاهده و پرسشنامه محقق ساخته در مناطق غیررسمی شهر گلستان دادههای موردنیاز جمعآوری گردیده است . بر اساس یافتههای این مطالعه بخش عمده اسکان غیررسمی شهر گلستان ناشی از مهاجرتهای روستا شهری است . حاشیهنشینان از شهر و محله زندگی خود رضایت بالایی ندارند و از احساس تعلق شهروندی پایینی برخوردار هستند، همچنین مشارکت مردمی و اعتماد به نهادهای ذیربط از سطح پایینی برخوردار میباشد. بهبود زیرساختهای فیزیکی شهر یا محله مهمترین اولویت آنان برای بهبود وضعیتشان محسوب میگردد . در پایان مبتنی بر نتایج حاصل از تحلیل نتایج، پیشنهادهایی ارائهشده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، حاشیهنشینی ، اسکان غیررسمی ، مهاجرت ، شهر خودانگیخته گلستان