عوامل محیطی گامی در جهت رسیدن به معماری پایدار و زیست محیط

اصطلاح توسعه معماری پایدار دراوایل سال دهه 1970 بکاررفت و بعدازکنفرانس ریو درسال 1992 فراگیر شد که موقعیت معماری پایدار هم دراین کنفرانس مشخص گردید که دراین راستا طبقه معماران درحفظ محیط زیست بسیارمهم است چرا که به جرات میتوان گفت آنها بطور مستقیم یاغیرمستقیم هفتاددرصد درتغییرآب وهوا دخیل هستند درحال حاضر بعضی ها با طراحی فضاهای نامناسب بدون درنظر گرفتن شرایط محیطی کنترل کننده عملا نه تنها نقشی درحفظ محیط زیست ایفا نمی کنند بلکه گاها باعث تخریب محیط زیست و طبیعت هم میشوند ارایه راه حلهای درمقابل الگوهای فانی کالبدی اجتماعی و اقتصادی و پایدار میتواند ازبروز مسائل همچون نابودی منابع طبعیی آلودگی جهانی تغییر اقلیم تخریب سامانه های زیستی و ... جلوگیری کند این پژوهش درصدد معرفی عوامل محیطی که همسو وهماهنگ با اقلیم باتوجه به شناخت و ویژگیهای معماری با بکاربردن اخرین دستاورد های ساختمانی درجهت معماری پایدار نوعی ازمعماری حاصل شود که کاملا نیازها را براورده سازد و به محیط آسیب نرساند می باشد و براین باور میتوان بود که رعایت این نکات دررسیدن به معماری پایدار و توسعه پایدار بسیاراثرگذار است روش تحقیق دراین پژوهش ازنوع کیفی باتحقیقات کتابخانه ای می باشد و درانتها باروشهای میدانی مطالب به دست آمده تحلیل میشود

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، آلودگی جهانی ، اقلیم ، عوامل محیطی ، محیط زیست