باز آفرینی اصول و معیارهای معماری و شهرسازی ایرانی و اسلامی با الگو برداری از معماری زندیه

شهر به عنوان بستری ریشه دار در رابطه با زندگی مردم جامعه نمایانگر اندیشه های هر ملتی است و درواقع انسان امروزی را با پیشینه و ریشه های فرهنگی خویش آشنا می سازد. افراد امروزه در اثر برخوردو متاثر از بی نظمی های معماری شهری و فشار روانی حاصل از آن دچار مشکلاتی می شوند. در شهرهای ایرانی اسلامی فرم ظاهری هر شهر ناشی از محتوا و معنایی در باطن است که ریشه در جهان بینی و فرهنگ و رسوم و طبیعت بومی آن منطقه داردو شامل ارزش هایی مثل هویت، امنیت، هماهنگی، تواضع، ارتباط با طبیعت،حرایم و معنویت می باشد که همه این اصول و ارزش ها باید با برنامه ریزی صحیح و مدیریت درست در طراحی ها و شهرسازی ها مورد استفاده قرار گیرد.دوران زندیه که از لحاظ تاریخی و معماری حایز اهمیت است که باعث بوجود آمدن بناهایی شده است که در رقابت با معماری امروز (معاصر )هستند بناهایی که تا به امروز ماندگار شده اند و باعث ایجاد خاطره در ذهن افراد و حس مکان شدند وهویت و دارای محتوا و معنای باطنی هستند. .با توجه به اینکه این بناها در زمان خود با توجه به گذشته و تاریخ و ارزش های یک فرهنگ بوجود آمده اند و دارای مولفه هایی هستند که ریشه در فرهنگ و جهان بینی ما دارند و تبدیل به سمبل ها و نمادهایی شده اند که فرهنگ ورسوم و طبیعت بومی آن شهر را به خاطر می آورند و دارای هویت و ارزش هستند .در این مقاله سعی می شود با بررسی و استخراج این مولفه های ایرانی و اسلامی و الگوبرداری از این مولفه ها در معماری دوران زندیه به یک معماری با معیار ایرانی و اسلامی دست یافت. روش تحقیق این مقاله اسنادی و کتابخانه ای است. نتایج حاصل حاکی از این است که استفاده از مولفه های معماری زندیه می تواند کمک در بوجود آوردن یک معماری ایرانی و اسلامی کند.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی_ اسلامی ، معماری زندیه ، شهرهای ایرانی اسلامی