نگرش گردشگری از بعد سیاحت معنوی و ارتقای آن از طریق رویکرد منظرین

در گردشگری ممکن است انگیزه های مذهبی با انگیزه هایی که در دیگر انواع سفر وجود دارد تلفیق شده و زیارت ازاماکن آئینی و مذهبی به نوعی از گردشگری با عنوان گردشگری مذهبی تبدیل شود؛ این تمایز، بر پایه مقاصد گوناگونیاست که گردشگران به دلایلی همچون اعتقادات مذهبی یا منزلت اجتماعی انتخاب میکنند. حال اگر سفر در یک مکان تاریخی و مذهبی با شکل دیگری از گردشگری که دارای ماهیت معنوی است انجام شود در این صورت با سیاحت معنوی در این فضاها مواجه هستیم. به طور کلی سیاحت معنوی نمایش ویژه ای از گردشگری است که ارتقای اندیشه و تکامل روحی انسان را به دنبال دارد و موجب غنای فکری و معنوی می شود. در اسلام بر تمامی ابعاد گردشگری تاکید شده خصوصا ابعاد معنوی آن که سیاحت معنوی را شامل میشود. بنابراین تلاش جهت ارتقای گردشگریمذهبی و معنوی از ملزومات شهرسازی اسلامی بنظر می رسد. در این راستا رویکرد منظرین به سیاحت معنوی و نگرش به گردشگری از بعد کالبدی و معنایی علاوه بر فراهم ساختن سیاحت معنوی موفق، می تواند عاملی موثر در ارتقای کیفیت منظر شهری در شهرهای اسلامی شده و ما را هرچه بیشتر، به سمت شهرسازی ایده آل نزدیک کند.

کلیدواژه ها:

گردشگری مذهبی ، گردشگری ، سیاحت معنوی ، رویکرد منظرین ، شهرسازی اسلامی