تأثیرفرهنگ اسلامی درمعماری ایرانی بارویکردپایداری اجتماعی

معماری ایران، شناسنامه معتبر مردم در این سرزمین است، هنر معماری در کشورهایی که صاحب تاریخ و فرهنگ باستانی هستند، از مهمترین پایه های تمدن دیرینه آنهاست، سرزمین ایران نیز با پیشینه مدنیت چندین هزار ساله خود دارای شاهکارهای کم نظیر است. زمانی که اسلام به ایران رسید، معماری اسلامی مهارتهای مهندسی بناهای عهد اشکانی و ساسانی را به خود جذب کرد و از آنها برای سنبلهای مهندسی و معماری خود بهره گرفت و روح اسلامی را در کالبد بنای ایرانی دمید، یعنی روح اسلامی در ظرف ایرانی جاری گردید. از آنجا که اسلام رهبانیت محض نیست و هرگز چشم بر روی مسائل روزمره زندگی نمی بندد و آنرا از شئونات اخروی جدا نمی سازد، بر این اساس معماری اسلامی نیز کوششی است در برآورد سازی نیازهای دنیوی و حوایج اخروی و در نتیجه توجه به هر دو وجه وجودی انسان می باشد. از آنجا که پایداری اجتماعی به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها، بویژه در عرصه فضاهای شهری و معماری مطرح بوده است، در مقاله حاضر ضمن اتخاذ رویکردی اجتماعی، اصول پایداری معماری اسلامی از بعد اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته و پسوند میان انسان، معماری و عالم هستی را که مبنای شناخت معماری اسلامی است و قواعد معماری قدسی را که عملا از مسجد تا هر بنای دیگر، و در نهایت تا طراحی شهرهای کوچک و بزرگ تعمیم میدهد با دیدی اجتماعی بررسی می شود

کلیدواژه ها:

فرهنگ اسلامی ، معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، پایداری اجتماعی