شهراسلامی

ابن خلدون در باب چگونگی شهرها می گوید که بادیه نشینی به منزله اصل و گهوتره ای برای شهرها و تمدن به شمار میآید و مقدم بر شهر نشینی است... شهر نهادانسانی، مکان عمومی توافقهای آزادانه انسانهاست که در بر دارنده ی تلاشها و آداب و رسوم اخلاقی و برخاسته از عامل انسانی- فرهنگی می باشند.(حکمتی،شیوا؛کبیر،اختر؛‹‹فضای اندیشه ای- ذهنی، فضای کالبدی – شهری صص 83-97 این ویژگی شهر در انتقال رویداد فرهنگی به عنوان بخشی از فرهنگ ، در قالب اشکال نمادین ، عالیترین موفقیت شهر است. گفتمان دینی در باب شهر اسلامی کوششی است برای پاسخ دادن به این پرسش اساسی و مهم که شهر اسلامی چگونه شهری است؟این پرسش کلی را می توان به پرسشهای کوچکتر و خاصتری تفکیک کرد:منظور از اسلامی بودن شهر چیست؟ اسلامی ، صفت ظاهر آن است یا باطن آن؟ چنین انتظاری از دین روا است که برای شهر شکل و ساخت ویژه ای مقرر کند ؟ آیا در متون دینی اعم از وحی و جز آن اشکال خاصی برای ساخت شهر توصیه شده است ؟ حدود آزادیها در شهر اسلامی چیست ؟ ارتباط ساخت شهر و سازمان اجتماعی آن با شریعت و طریقت و حقیقت چیست؟ ظهور اسلام در ایران منجر به رسوخ ارزشهای جدید بر فرهنگ ایران گردید با توجه به اینکه اسلام از ادیان و مکاتب نادری است که در شهر شکل گرفته و اساساً نسبت به شهر نشینی نظری کاملاً مساعد دارد . بسیاری از محققین معتقدند که اسلام اصولاً دین شهر است مطالعه در متون اسلامی نیز تأکید اسلام براین موضوع ( شهر نشینی را نشان می دهد).

کلیدواژه ها:

شهر اسلامی ، آرمانشهر اسلامی ، شهرسازی اسلامی ، شهر نشینی