ارزیابی شاخص های فضای تهی (خالی) در معماری با رویکرد معماری ایرانی- اسلامی

مفهوم فضا یکی از مفاهیم بنیادی در معماری است. معنی عام فضا یک جای تهی است. گستره فضا همه هستی است وفضا همان جای تهی است که می تواند پر شود. معماری ایرانی که در گذر از دوران اسلامی به یکی از نمونه های موفق معماری مفهومی، معناگرا و عرفانی بدل شده است، همواره در پی آن بوده تا فضایی بیافریند که در آن بر سرشت موقت و گذرای اشیاء مادی تأکید شود و تهی بودن اشیاء مورد توجه قرار گیرد؛ چراکه تقریباً تمام جنبه های مختلف هنر اسلامی به نحوی از انحاء با این اصل و شاخه های آن در جهان کثرت ارتباط دارد. هدف پژوهش حاضر ضمن بررسی اهمیت فضای تهی در معماری اسلامی، بازخوانی مفهوم فضای تهی و بسط اندیشه های آن در معماری اسلامی – ایرانی می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی می باشد که در آن از روش تحلیل محتوا در جهت ارزیابی یافته ها استفاده گردیده است

کلیدواژه ها:

فضای تهی ، معماری ایرانی – اسلامی ، حس فضا ، هنر اسلامی