شناسایی،بررسی و مستندسازی ساختار معماری دژ اولاد سوادکوه واستحکامات دفاعی وابسته به آن

سرزمین سوادکوه با داشتن موقعیت استراتژیک،کوههای بلند و جنگلهای انبوه،از دیرباز پناهگاه شاهان و دودمانهای اشرافی بود وپس از فروپاشی سلسلهی ساسانی و سقوط نهاوند،به آخرین سنگر بازماندگان ساسانی و اسپهبدان تبدیل گشت استحکاماتی که ایجاد شده بود در هنگام خیزشهای ایرانیان بازسازی و گسترش یافت و سنگر مورد اتکای این پایداریها بود دژ اولاد و استحکامات آن به خاطر داشتن موقعیت استراتژیک مناسب و مزیت شبکهی غارهای طبیعی آن یکی از این پناهگاههای دست نیافتنی بود گستردگی دژ، از غرب به شرق نزدیک به 1/5 کیلومتر می رسد سیستم هدایت آبهای جاری ازکوه های مشرف به دژ از طریق لولههای مسی،تنبوشهگذاری و ذخیرهی آن درآب انبارها شگفت انگیز است با وجود کمبودها،ناملایمات و دشواریهای کار،در این پژوهش کوشش شد این دژ بزرگ بطور علمی و شایسته مورد شناسایی و بررسی قرار گیرد و با مستندسازی جزء به جزء ساختار معماری،بیان پیشینهی تاریخی ونقش ویژه ی این دژ درتحولات تاریخ سیاسی زمان خود،جایگاه حقیقی این دژ در مطالعات باستانشناسی و فرهنگی اشکار شود امید است با اقدامات انجام گرفته توسط نگارنده و همراهان برای تهیه پرونده ثبتی این آثار،در کوتاهترین زمان نسبت به ثبت ملی و حفاظت این اثر منحصربفردکهنسال اقدام گردد

کلیدواژه ها:

ساسانی ، سوادکوه ، قلاع ، غارها ، دژ اولاد ، قلعه گردن