الگوی روابط استاد و دانشجو در آموزه های دینی

پیشرفت علمی و معنوی جامعه ارتباط تنگاتنگی با رشد و توسعه همه جانبه دانشگاه دارد و نوع تعامل و روابط اساتید و دانشجویان که از ارکان مهم دانشگاه به شمار می روند ، تاثیر فراوانی بر ارتقای سطح دانشگاه دارد . مقاله حاضر با روش تحلیلی - توصیفی و با هدف ارائه الگوی مناسب روابط استاد با دانشجو بر پایه آموزه های دینی نگاشته شده است . از مهمترین یافته های آن می توان به ارائه الگوی روابط اساتید با دانشجویان در دو بعد اشاره کرد، یکی محور «علمی - آموزشی» مانند تعلیم مفید و دقیق علوم، استفاده از روش های نو در اموزش مطالب، یرنامه ریزی مطلوب در روند آموزش ، پرداختن به پژوهش و تحقیق ، تقویت انگیزه ها و تشویق جهت شکوفایی استعداد ها و ... است . بعد دوم ، محور «اخلاق - رفتاری» می باشد که طی آن مواردی چون تعهد همراه با تخصص ، داشتن انگیزه و هدف متعالی، برخورد نرم و صمیمانه ، رعایت عدالت در کلاس های آموزشی و ... بررسی می شود . برخی از ارتباطات و تعاملات استاد و دانشجو به صورت دو جانبه و بعضی دیگر به صورت جداگانه برای هر یک قابل طرح است . استاد و دانشجو می توانند با پایبندی به وظایف خود، ضن ارائه الگوی رفتاری برای اقشار گوناگون مردم، گام های بلندی در راستای تعالی علمی و معنوی دانشگاه و جامعه بردارند .

کلیدواژه ها:

رابطه استاد با دانشجو ، تعالی دانشگاه ، پیشرفت علمی و معنوی ، الگوی آموزشی ، الگوی رفتاری