بازیافت آب در محیط زیست

همان طور که می دانید آب بیش از سه چهارم سطح کره زمین را پوشانده است97/2 درصد از آب های موجود در این سیاره دراقیانوس ها ودریاها انباشته شده اند، لیکن تنها حدود 2/8 درصد از آب های موجود قابل شرب می باشد. مقدار قابل توجهی ازکل آبهای سطح کره زمین بصورت مناطق قطبی یخچالهای طبیعی رطوبت هوا و خاک می باشد که عملاً غیرقابل دسترسی است و تنها 0/62 درصد ازآن دررودخانه ها جاری بوده و یا بصورت دریاچه های آب شیرین و منابع زیرزمینی ارار گرفته اند و انسان ها آب آشامیدنی خودرا ازاین منابع تامین مینمایند امروزه این منابع محدود آب شیرین اابل دستر در معرض انواع آلودگی های میکروبی و شیمیائی ارار گرفته ، و آلاینده های فراوانی ازطریق فاضلابهای صنعتی و کودهای شیمیایی منابع حیاتی انسان ها را به طور جدی تهدید می نماید. نگاهی گذرا به وضعیت محیط زیست جهنان مبین این واقعیت است که درچنددهه اخیر درنتیجه فعالیت های بشر، کره زمین متحمل صدما جبران ناپذیری شده است. بی توجهی به ظرفیت های قابل تحمل محیط زیست بهره برداری نامناسب ازمنابع طبیعی، آزمندی انسان برای بهره کشی از محیط زیست و در آخر بی توجهی به منطق علم اقتصاددرسیاستگزاری های بهره برداری ازمنابع طبیعی و محیط زیستی، شرایطی را پدید آورده است که همه جوامع به نوعی با معضلا محیط زیستی دست به گریبان شده اند.بر این اسا س در این مقاله ابتدا پیشینه و ضرورت ارزشگذاری و استفاده از سازوکارهای اقتصادی وقانونی برای حفاظت ازمحیط زیست مطرح شده است، سپس ضمن معرفی مه ترین ابیارهای سیاستگذاری محیط زیست ابزارهای قانونی و اقتصادی نقاط قوت وضعف آنهادرزمینه بازیافت آب بررسی شده است. در انتها و پس از جمع بندی، پیشنهادهایی برای استفاده از این سازوکارها در برنامه های توسعه کشور ارائه شده است

کلیدواژه ها:

اقتصادمحیط زیست ، ابزارهای اقتصادی ، آثارجانبی ، بازیافت آب