سیاست آموزشی و آموزش سیاسی در دولت

یکی از مهم ترین مسائلی که در ارتباط با مفهوم دولت در طول قرنهای متمادی مورد بررسی فیلسوفان ونظریهپردازان سیاست بوده را باید در نسبت میان مسئله تربیت و سیاست جستجو کرد. مسئلهای که،به یک عبارت، گرهگاه اولیه نظریه پردازی درباره سیاست در یونان باستان بوده و هنوز اهمیت های زیادی را در پرداختن به دولت و مسائل مربوط به آن به خود اختصاص می دهد؛ تا جایی که هر پرسشی از چیستی دولت، سیاست، و مفاهیمی که این دو با خود ایجاب می کنند، پرسشی است درباره کیفیات مربوط به تربیت در یک جامعه سیاسی. یا به بیان روشن تر، هر شکلی از سلطه سیاسی نسبت مستقیمی با ادعاهای مربوط به دخالت گری دولت در فرآیندهای آموزشی موجود در یک جامعه دارد. من مقالهی خودم را با توضیحی درباره چیستی سیاست و همچنین نسبتی که سیاست با هر کدام از ما به عنوان اصلی ترین موضوعات خودش برقرار می کند آغاز خواهم کرد. بعد از آن سعی می کنم تا توضیحاتی درباره چگونگی شکل گرفتن چیزی به نام جماعت در ورای دولت، به عنوان یک بستر متشکل از مردمانی که به نحوی خود انگیخته گرد هم آمده اند، و ماجرای دخالت گری سیاست - در جهت دار کردن این با هم بودگی خود انگیخته در راستای فراخوانی ویژه حاکمان ارائه دهم. در بخش پایانی - نوشته ام، نشان می دهم که چرا تربیت را باید مهم ترین عامل توجیه کننده اشکال مختلف اقتدار سیاسی، و عاملی اساسی در ادعاهای دخالت گرانه دولت در زندگی روزمره مردم به حساب آورد. برای آغاز کار باید این مسئله را مورد تاکید دوباره قرار بدهم که: از نظر نویسنده این نوشتار، نسبتی مشخص میان سیاست و تربیت وجود دارد که مطالعه در آن درواقع مطالعه ای درباب ریشه های شکل گیری مفهوم سیاست در یک جماعت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تربیت ، سیاست ، جماعت ، دخالتگری ، زیست جهان