تئوری فرایند طنز آمیز: بررسی اثرات سرکوب افکار براساس یافته های روانشناسی شناختی

انسان کنترل کاملی بر افکاری که بصورت آنی به ذهنش وارد می شود ندارد و این فرایند اکثراً، از دسترس خارج است. وقتی فکریناراحت کننده به ذهن حمله ور می شود مایلیم تا این فکر در آن لحظه در ذهن ما نباشد ولی واقعیت. این است. که کنترل فکرفرایندی بسیار پیچیده است و تلاش در این زمینه به راحتی به نتیجه نخواهد رسید اما این نیاز همواره با انسان بوده است. سرکوبفکر، تلاشی است برای ممانعت. از هجوم افکار ناخواسته و نامطلوب در سرکوب یا سانسور انسان به دنبال آن است تا فکری را مخفیکند و مانع از عیان شدن آن شود ولی شواهد روانشناختی نشان می دهد که این عمل نتیجه ای کاملاً برعکس ایجاد کرده و حتیوضع را بدتر از حالت عادی می کند. پژوهش هایی انجام گرفته در این زمینه منجربه تولید نظریه فرایند طنز آمیز شده است. یافتههای علم عصب شناسی شناختی نشان می دهد که مسیرهای مجزایی برای اعمال خودکار و اختیاری وجود دارد این یافته ها تاییدکننده ی نظریه فرایند طنز آمیز است. این موارد نشان می دهد که استراتژی های تربیتی از قبیل سانسور و سرکوب افکار، نتایجعکس به بار می آورد و عمل به آنها در سطح وسیع می تواند اثرات مخربی به بار بیاورد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی شناختی ، تئوری فرایند طنز آمیز ، سانسور ، سرکوب افکار