بررسی مفاهیم،چالش ها و راهبردها در معماری سکونتگاه های موقت پس از سانحه

مسکن علاوه براینکه سر پناه و محافظ انسان در برابر عوامل محیطی است ، ماوا یا محل آرامش او نیز هست و فرای عملکرد فیزیکی خود، دارای جنبه های اثرگذار روحی عاطفی فراوانیست.با وقوع بلایای طبیعی و غیرطبیعی که منجر به تخریب و ویرانی میگردد یکی از مشکلاتی که فرد با آن مواجه میشود، ازدست دادن سرپناه و نیاز فوری به سرپناه جایگزین می باشد. سرپناه بعنوان امری ضروری برای تامین امنیت و دستیابی به آسایش در شرایط دشوار پس از بحران لازم است و باید با برنامه ریزی و مدیریت صحیح این تهدید خنثی و با آن مقابله شود. در مقاله حاضر تلاش شده تا با بررسی و مروری بر متون تخصصی و پژوهش های صورت گرفته در باب سکونتگاههای موقت پس از سانحه، با شناخت چالش هایی که این بخش با آنها روبروست، با هدف دستیابی به شناخت بهتر از عوامل تاثیرگذار، بتوان گام هایی بسوی طراحی و برنامه ریزی برای بهبود بخشیدن به وضعیت زندگی سانحه دیدگان برداشت. تاکنون موارد متعددی به عنوان سرپناه اضطراری و موقت طراحی و ساخته شده است. اما اکثر مواقع در واقع این سانحه دیدگان، با مشکلات فراوان ، ناگزیر به تحمل دوران سکونت در این سکونتگاه ها هستند ؛ از بررسی ها میتوان بیان داشت که این مسئله عمدتا به سبب فاصله ی ذهنی طراحان با واقعیتهای موجود جامعه فاجعه دیده و بعلت عدم تطابق با فرهنگ کاربران آن به وجود آمده است.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، سکونتگاه موقت ، سرپناه ، سانحه