واکنش صفات رویشی سویا به تنش زیست محیطی کم آبی و پیش تیمار بذر با اسید آسکوربیک

این تحقیق با هدف تعیین واکنش صفات رویشی دو رقم رشد محدود و رشد نامحدود سویا به وقوع تنش زیست محیطی خشکی در زمان گلدهی و برهم کنش آن با پیش تیمار بذر با اسید اسکوربیگ اجرا گردید، آزمایش به صورت سه فاکتوره در قالب اسپلیت پلات- فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. عامل اول ابیاری در دو سطح آبیاری کامل و قطع آبیاری در مرحله گلدهی، عامل دوم رقم در دو سطح شامل رقم رشد محدود هابیت و رقم رشد نامحدود (L(17 و عامل سوم پرایمینگ با اسید آسکوربیک در چهار سطح صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر بود. صفات رویشی گیاه یعنی تعداد گره در ساقه و ارتفاع بوته تحت تأثیر پرایمنیگ بذر با اسید آسکوربیک قرار نگرفت ولی تفاوت بین دو رقم از لحاظ رویشی معنی دار بود به طوری که ارتفاع بوته و تعداد گره در ساقه اصلی در رقم (L(17 بیشتر از رقم هابیت بود. اثرات متقابل سه گانه فاکتورهای ازمایش بر عملکرد بیولوژیک گیاه نشان داد که افزایش غلظت اسید آسکوربیک در وضعیت تنش خشکی در زمان گلدهی موجب افزایش بیومس رقم هابیت شد در حالی که رقم (L(17 در حالت آبیاری نرمال واکنش بهتری به کاربرد اسید آسکوربیک از لحاظ وزن بیومس نشان داد.

کلیدواژه ها:

اسید آسکوربیک ، سویا ، کم آبی ، پیش تیمار ، رویشی