تحلیل توزیع مکانی مراکز آموزشی با استفاده از GIS

کاربری های عمومی در بسیاری از شهرها به دلایلی چون تراکم جمعیتی، عدم انتظار در استقرار کاربریها و عدم توجه به شعاع دسترسی و آستانه های جمعیتی قادر به ارائه خدمات مطلوب به شهروندان نمی باشند. این موضوع در شهرهای بزرگ و به ویژه برای کاربریهایی که با تقاضای روز افزون همراه هستند از نمود بیشتری برخوردار است. دستیابی به چنین هدفی منوط به شناخت معیارها و ضوابطی است که در مکان یابی این مراکز مورد استفاده قرار می گیرد بر این اساس اهم مشخصه: سازگاری ، مطلوبیت، ظرفیت، که شرایط کیفی استرار یک فعالیت را مورد ارزیابی قرار می دهند مطرح شده که هر یک در زیر مجموعه خود به ضوابط کمی منتهی می گردد. اعمال ضوابط فوق بر روی داده ها و اطلاعات یک شهر و یک منطقه نیازمند بهره گیری از روش علمی و کارآمدی می باشد. بدین لحاظ سیستم اطلاعات جغرافیایی یا GIS مورد استفاده قرار گرفته که مختص کار با داده های مکانی و اطلاعات توصیفی مربوط به آنهاست. با استفاده از توابع تحلیل مکانی GIS و بر اساس ترکیب عوامل و لایه های اطلاعاتی وضعیت موجود استقرار مدارس به لحاظ تناسب یا عدم تناسب با سایر کاربریهای شهر مورد استفاده قرار میگیرد.