مدل راهبردی کشور چین در تقویت حوزه انرژی و مسائل زیست محیطی با تطبیق حوزه انرژی ایران

هدف اصلی این مقاله بررسی تطبیقی وضعیت انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر در کشورهای چین و ایران است. از این رو در این مطالعه سعی شده از طریق روش توصیفی- تحلیلی اقدام به تجزیه و تحلیل روندها، چشم اندازها و استراتژی های کشور چین استفاده شود. نتایج نشان از این دارد که وابستگی به منابع انرژی کشورها و مسئله زیست محیطی در کشورچین، باعث ایجاد یک جهش اندیشه ای در استفاده از انرژی تجدیدپذیر با رویکرد چشم اندازی در این کشور شده است؛ به طوری که کشور چین از طریق دو راهبرد استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و بهبود بهره وری انرژی در جهت تنظیم حوزه ی انرژی خود برآمده است. از طرفی با نگاهی به آمارها مشخص شد هرچند که کشور ایران دارای ظرفیت بسیار بالایی در حوزه ی انرژی تجدیدپذیری دارد ولی نتوانسته این منابع بالقوه را به منابع بالفعل تبدیل کند. از طرفی در کشور ایران هیچ راهبرد منظمی برای توسعه اهداف کاهش منابع فسیلی و کاهش آلودگی هوا ترسیم نشده است. و به عبارتی می توان بیان کرد در آینده نیز همچنان کشور به صورت بیماری نفتی باقی خواهد ماند، که از طریق تزریق منابع فسیلی زنده خواهد ماند. و همچنان انباشت آلاینده های خطرناک سیر صعودی را در سال های آینده طی خواهد کرد. از این رو برای رفع این روند نامناسب در حوزه انرژی ایران ضروری است که از سندها، استراتژی ها و چشم اندازهای کشورهای پیشرو در حوزه انرژی استفاده کرد و از این طریق بتوان با ورود تکنولوژی جدید روند حوزه ی بهره وری انرژی کشور را تنظیم کرد.

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدیدپذیر ، چین ، ایران ، بهره وری انرژی ، محیط زیست