آمایش سرزمین بستری برای توسعه پایدار

انسان جهت رفع نیازهای بی انتهای خود اقدام به تخریب طبیعت و تغییر نوع پوشش آن می نماید که به این ترتیب حقوق نسل های آینده را نسبت به ذخایر غیر قابل تجدید که در معرض پایان پذیری است، نادیده گرفته است. برای اینکه نیاز های انسان که در گرو استفاده از تکنولوژی های روز است تامین شود و منابعی که موجود می باشد نیز حفظ شوند باید در چارچوب توسعه پایدار اقدام به تدوین برنامه ها و استفاده ازمنابع شود به همین منظور نیاز به برنامه ریزی آمایش سرزمین با در نظر گرفتن تمامی فاکتورهای توسعه پایدار برای استفاده صحیح و پایدار از تمامی امکانات پهنه ی سرزمین به خوبی احساس می شود. در این مطالعه مروری، به بررسی نقش آمایش سرزمین در راستای رسیدن به اهداف توسعه پایدار پرداخته شده است که در نهایت می توان چنین بیان داشت که برنامه آمایش سرزمین یک برنامه ریزی استراتژیک است که به حفاظت کاربری های پایدار اراضی، افزایش بهره وری، کارائی و بازده اقتصادی، گسترش عدالت اجتماعی، رفع فقر و محرومیت، برقراری تعادل و توازن در برخورداری از سطح معقول توسعه و استفاده بهینه از منابع می پردازد و مطمئن ترین مسیر برای اینکه برنامه ریزان این مهم را در راستای کار خود استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، تخریب منابع ، آمایش سرزمین ، حفاظت