بررسی استفاده از حسگر گاز دی اکسید کربن در فضای بسته و انتقال داده ها از طریق شبکه های حسگر بی سیم

وجود گازهای سمی در محیط زندگی خصوصاً فضاهای سربسته برای انسان و موجودات زنده خطر آفرین است. از جمله این گازها وجود سطح بالایی از دی اکسید کربن در فضای زندگی به بوجود آمدن کسالت، سردرد، کاهش سطح فعالیت و در مواقع شدید مرگ ناگهانی منجر می شود. برای جلوگیری از این عدم تعادل نامطلوب در طبیعت وجود سیستم های کنترل آلودگی هوا بسیار مهم هستند. کنترل کیفیت هوا در محیط بسته با استفاده از حسگرهای زیست محیطی انجام می شوند. برای کنترل به هنگام لازم است اطلاعات حسگرها به سرعت به اشخاص حاضر در محیط و یا دستگاه های تهویه مطبوع محیطی منتقل شوند. از این رو بهترین بستر انتقال اطلاعات و مطلعه شدن از وضعیت آلودگی و دادههای سنس شده در همه ی زمان ها و مکان ها شبکه های حسگر بی سیم هستند. در این شبکه ها داده ها به صورت بی سیم میان نودهای حسگر و گیرنده منتقل می شوند. داده ها درگیرنده پردازش شده و در صورتی که مقدار آنها از آستانه ی طبیعی درنظر گرفته شده بیشتر یا کمتر باشد هشداری ارسال می گردد. تلفن های همراه هوشمند بهترین ابزار برای دریافت دادهها از نودهای حسگر به صورت بی سیم و پردازش و حتی انتقال آنها به مراکز مربوطه می باشند. تلفن همراه کاربر اطلاعات محیطی را از طریق بلوتوث یا شبکه اینترنت بی سیم از حسگرها گرفته و پردازش های لازم را در محیط برنامه ی نصب شده روی تلفن همراه شخص انجام می شود و چنانچه سطح دی اکسید کربن از مقدار آستانه طبیعی بالاتر رفت با یک هشدار به کاربر، دستگاه تهویه و یا مراکز مربوطه نزدیک مکان شخص از طریق GPS اطلاع می دهد.

کلیدواژه ها:

دی اکسید کربن ، کنترل کیفیت هوا ، حسگر ، شبکه های حسگر بی سیم ، تلفن همراه ، GPS