معنویت و سلامت (جسمی ،روانی و اجتماعی)

بسیاری از افراد در دوران جوانی سعی کرده اند با دیگر انسان ها ارتباطی شایسته برقرار کنند اما هر چقدر از جوانی آنها می گذرد و بر پختگی آنها اضافه می شود احساس می کنند زیان های بسیاری متحمل می شوند. اگر کسی در پی دفع این آفات و زیان ها باشد، داروی آن را در ارتباط با خداوند می یابد. بعبارتی باید برای زندگی سالم چه در دنیا و چه در آخرت، چه از نظر جسمی چه از نظر روحی و روانی و اجتماعی باید مسافر جاده معنویت گردند. (پورحسینی، 1388). بی شک داشتن ایمان قلبی و معنویت نقشی بنیادین در سروسامان دادن به حیات فردی و اجتماعی انسان ها ایفا می کند و ضامن سعادت واقعی آنها در دو سرااست. (حنیف نیا، 1389). یکی از نیازهای اساسی انسان، بهداشت (جسمی، روحی و روانی) و مسائل مربوط به آن است که این موضوع در قرآن نه تنها فروگذار نشده بلکه به طور گسترده مطرح گردیده است (بهرامی پورف 1386). همچنین قرآن در راه بیداری انسان از خواب غفلت، به هوش آمدنش از مستی قدرت و امکانات و تعمت های زندگی به منظور دریدن پرده های غرور و اصلاح بیماری روحی و روانی نمونه های چشم گیر و تکاندهنده را ترسیم می کند. از سویی پیامبران نیز بسان آموزگاران دلسوز و پرمهری، به آموزش انسانها پرداختند و به تزکیه اخلاقی و پالایش اجتماعی و بهداشتین ساختن اندیشه، زبان قلمف منش و اخلاق و کران تا کران زندگی آنان همت گماشتند (کرمی فریدونی، 1382). اگر در جامعه ای فضایل اخلاقی بر دل نشیند مردم نسبت به هم مهربان شده و در راه پیشرفت یکدیگر مانع تراشی نکنند. این جامعه حتی اگر از لحاظ مادی پیشرفت نداشته باشند، باز مردم در آن احساس ارامش و اسایش می کنند (شیراز، 1385). هدف از این تحقیق و پژوهش بررسی و رابطه معنویت و سلامت می باشد. سلامت نه فقط از بعد جسمی بلکه روانی و اجتماعی. البته در این مجال فرصت پرداختن بسیاری مطالب نیست، اما آب دریا را اگر نتوان کشیدف هم به قدر تشنگی باید چشید.

کلیدواژه ها:

سلامت ، معنویت ، اخلاق