ابزارهای سنجش توسعه پایدار، مروری بر روشهای اقتصادی ارزشگزاری محیط زیست شهری

توسعه پایدار پروژه ها نیازمند نگاهی کلان نگر و و بهینه ساز در سه حوزه تلفیقی محیط زیست، اقتصاد و اجتماع است. تصمیم سازی و تصمیم گیری در جهت این نگاه کلان نگر نیازمند ابزارهایی جهت ارزش گذاری و تجمیع ارزش ها است. ارزشگزاری محیط زیست همواره بحثی مورد توجه کارشناسان در اقتصاد محیط زیست بوده و به همین میزان نیز از جانب طیف وسیعی از طرفداران محض محیط زیست تا اخلاقیون مورد انتقاد واقع شده است. از نظر اخلاق گرایان موجودات هستی دارای حقوقی ذاتی اند و لذا ارزشگزاری با محوریت انسان مردود می باشد. ادیان الهی نیز در کنار عناصر قوی زیست محیطی به عمران و استفاده از مواهب دنیا توجه لازم را مبذول داشته اند و در آن انسان به عنوان اشرف مخلوقات و خلیفه خدا بر زمین و به منزله جزیی از هستی محسوب شده است. با توجه روش های منطقی در مطالعات، استفاده از این روش ها در ارزشگذاری محیط زیست ابزاری در جهت تایید روشهای مبتنی بر اخلاق و علوم الهی می باشد. همچنین باید توجه نمود که ارزشگزاری پولی ارزشهای زیست محیطی با توجه به ماهیت روش و محیط می تواند ناکافی باشد ولی وجود ارزشگزاری به خودی خود ارزشمند است. بر این اساس ده روش پرکاربرد که در سه مقوله تقسیم بندی شده اند مورد بررسی قرار گرفته اند که مشخص شد با رویکردی سیستمی در قبال محیط زیست لازم است ترکیبی از این روش ها در موقعیت و موضوع مناسب خود باید مورد بررسی و استفاده قرار گیرد و هیچ روشی به تنهایی پاسخگو نیست.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، اقتصاد محیط زیست ، ارزش گزاری محیط زیست