تحلیلی بر نمونه ها و مبانی طراحی پارک های کودک با رویکرد آموزش محور

فضاهای شهری بخش عمده ای از زمان و مکان و زندگی روزمره ی مردم را به خود اختصاص می دهند، اینگونه فضاها به غیربزرگسالان مخاطبان خردسالی دارد که به مراتب ریز بین تر و آسیب پذیرتر از قشر بزرگسال هستند، امروزه با توسعه ی روزافزونشهرنشینی و کاهش مطلوبیت فضاهای شهری برای کودکان نیاز به داشتن فضاهای شهری مخصوص کودکان بیش از پیش درجوامع شهری دیده می شود. لذا پارک های کودک به عنوان عنصر مؤثری در طراحی شهری می تواند پاسخگوی خوبی به این نیازباشد. از طرفی با تغیر شیوه های آموزشی و با نگاه به این واقعیت که کودکان امروزی به مراتب دقیق تر و دارای بهره هوشیبالاتری نسبت به گذشته هستند، در محیط های آموزشی معمول نیاز به دگرگونی دیده می شود.در پژوهش حاضر ابتدا به تبرن مبانی نظری مفهوم حاضر پرداخته خواهد شد، در این راستا ابتدا آموزش و مفاهرم تربرتی را موردبحث قرار داده سپس به شناختی اجمالی از کودک و رابطه ی آن با شهر و محرط شهری می رسرم. در ادامه به بررسی مفههومپارک پرداخته و انواع و اشکال مختلف پارک ها معرفی خواهند شد، سپس ضوابط طراحی پارک های شهری را بران می نمایرم.در بخش آخر نرز نمونه هایی از پارک های آموزشی کودک در ایران و جهان معرفی و بررسی خواهند شد. نمونه های ایران شاملپارک های آموزشی اصفهان و یزد و نمونه های خارجی شامل پارک هایی در مصر، آمریکا، فرانسه، مکزیک و ژاپن خواهند بود

کلیدواژه ها:

پارک ، پارک کودک ، پارک موضوعی ، پارک آموزشی ، پارک موضوعی کودک ، پارک آموزشی کودک ، شهر دوستدار کودک