تحلیلی بر پراکنش شاخص های توسعه مسکن شهرستان های ایران

مسکن برای آحاد افراد جامعه سومین نیاز اساسی است که علاوه بر پاسخگویی به یکی از نیازهای حیاتی از نظراقتصادی از فعالیت های عمده به شمار آمده و موضوع مطالعات گوناگون بوده است . هدف پژوهش حاضر بررسی وتحلیل شاخص های مسکن برای رسیدن به توسعه پایدار و مشخص کردن سطح توسعه یافتگی نواحی می باشد. روشتحقیق در این مقاله توصیفی – تحلیلی و علی است که با استفاده از روش های آماری به تجزیه و تحلیل و سطح بندیشاخص های مورد نظر پرداخته شده است. جامعه آماری در این پژوهش 336 شهرستان ایران است و آمار، مربوط بهسال 1385 است. شاخص های مورد بررسی پژوهش حاضر 34 شاخص بوده که با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی به7 عامل اصلی تقلیل یافته و سپس با استفاده از شاخص موریس و سیستم اطلاعات جغرافیایی به سطح بندیشهرستان های ایران اقدام شده است. براساس نتایج حاصل از تحلیل موریس، از 336 شهرستان، 52 شهرستان درسطحبسیار برخوددار، 33 شهرستان در سطح دوم یا به عبارتی برخوردار، 107 شهرستان در سطح سوم، 75 شهرستان درچهارمین سطح و نهایتا 19 شهرستان در سطح پنجم وگروه بسیارمحروم جای گرفته اند.

کلیدواژه ها:

مسکن مناسب ، شاخص های کمی و کیفی ، تحلیل عاملی ، شاخص موریس