نقش مشارکت های مردمی در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده (مورد مطالعه: منطقه حکیم شیروان)

یکی از معضلاتی که بافتهای تاریخی شهرها با آن روبرو هستند، فرسودگی کالبدی و عدم استحکام و ایمنی بناهای اینبافتها است. این بافتها که از سرمایه های ملی و هویت بخش شهرهای ما هستند، سالهاست که مورد بی توجهی و بی مهری قرارگرفته اند و عملاً تلاشی جدی و پیگیر برای حفظ و ارتقاء کیفیت آنها صورت نمی گیرد.برای پیشگیری از فرسایش هر چه بیشتر این بافتها و در نهایت تخریب و انهدام آنها ضروری است تمهیداتی اندیشیدهشده و اقدامات اساسی صورت گیرد. چرا که اگر این بافت ها تخریب شوند علاوه بر صدمات جانی و مالی به ساکنین آنها، ضربهجبران ناپذیری بر هویت و تاریخ شهرها وارد می شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین مشارکت های مردمی و بهسازی ونوسازی بافت فرسوده منطقه حکیم شیروان می باشد.روش تحقیق توصیفی پیمایشی و از نوع همبستگی است . مسئله تحقیق ایناست که آیا رابطه ای بین نقش مشارکت های مردمی در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده منطقه حکیم شیروان وجود دارد ؟ کهاین موضوع در یک فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی بیان شده است .جامعه آماری پژوهش 143 نفر از ساکنین خانوارهای منطقهحکیم شیروان می باشد که با روش نمونه گیری طبقه ای ،نمونه مناسب با استفاده از جدول گرجسی و مورگان به حجم 100نفرانتخاب گردید و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته مورد بررسی قرار گرفت و از روش آلفای کرونباخ دارای ضریبهمبستگی 95 %استفاده شد.جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل شاخص های آماری (رسم جدول فراوانی ،درصدفراوانی،نمودارها) و همچنین از آمار استنباطی (جداول افقی،آزمون همبستگی پیر سون) استفاده شده است و نتایج بدست آمدهنشان می دهد که با توجه به سطح معنی داری براورد شده که برابر 0.000 می باشد همبستگی بین مشارکت های مردمی وبهسازی و نوسازی بافت فرسوده برابر با 0.698 می باشددرنتیجه بین مشارکت های مردمی و بهسازی و نوسازی بافت فرسودهمنطقه حکیم شیروان رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، فرسودگی ، مقاوم سازی ، مشارکت ، بهسازی و نوسازی