طراحی منظر صوتی با رویکرد وضوح گفتار

میزان حضورپذیری افراد در فضاهای شهری به طور ویژه ای به داده های دریافتی صوتی از محیط وابسته است. از طرفی،در خیابانها و فضاهای شهری بر اثر عبور و مرور، عملکردها و محیط کالبدی سر و صداهایی ایجاد می شوند که بخشی ازآنها محسوس و قابل توجه هستند و این سر و صداها می توانند در ارتباطات کلامی افراد در فضاهای شهری اختلال ایجادکند. نتایج حاصل حاکی از آن است در فضاهای شهری برای درک صحبت های طرف مقابل همیشه باید صدای گفت و گوبالاتر از صدای زمینه محیط باشد و منظور از صداهای گفت و گو نیز محاوره ، صحبت کردن با تلفن یا سخنرانی در یکاجتماع است. به همین منظور افراد سعی می کنند در محیط های شلوغ و پر سر وصدا ، بلندتر صحبت کنند چرا که درفضاهای شهری ما، مخصوصا خیابانها صدای زمینه به بلندی 78 دسی بل و بالاتر است. کیفیت شنیدن صدا از طریقمخاطب ها می تواند به حضور آنها در فضای شهری کمک کند و این فاصله ها در طراحی منظر شهری می توانند دخیلباشند. مخاطب در محیط هایی که شلوغ و پر سر و صداست می تواند در فاصله های کمتر آسایش بهتری داشته باشد ومحیط فضاهای شهری می تواند برای مخاطب های مختلف در شرایط مناسب خرد طراحی شود تا صدا بدون اعمال فشاربه مخاطب در تولید و دریافت استاندارد و مناسب باشد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و روش گردآوری داده ها به صورتمطالعات کتابخانه ای و مرور متون و منابع و مشاهده میدانی بوده است.

کلیدواژه ها:

منظر صوتی ، فضای شهری ، وضوح گفتار