واکنش گیاهان زراعی به عوامل محدود کننده محیطی در شرایط رقابت با علف های هرز

علف های هرز با گیاهان زراعی بر سر منابع مختلفی از قبیل نور، آب و مواد معدنی با یکدیگر به رقابت می پردازند. در مراحل اولیه رشد علف های هرز، رقابت بین علف های هرز و گیاه زراعی شدید است. افزایش طول دوره رقابت علف های هرز باعث تأثیر بیشتر علف های هرز بر عملکرد و خصوصیات رشد گیاه زراعی می گردد. بسیاری از گونه های علف هرز نسبت به گیاهان زراعی در جذب مواد غذایی اضافه شده به عنوان کود برتری دارند، آن چنان که بعضی مواقع سبب افزایش بیشتر رشد علف هرز و رقابت آن نسبت به گیاه زراعی شده و در نهایت عملکرد گیاه زراعی را کاهش می دهد. نور یکی از عواملی است که عملکرد گیاه زراعی را تحت تأثیر قرار می دهد و رابطه مستقیم با میزان سطح برگ کانوپی گیاهی دارد، به علاوه، تعدادی از علف های هرز در ایجاد کانوپی، خیلی سریعتر از گیاه زراعی عمل می کنند، بنابراین در رقابت برای دریافت نور بسیار موفق تر خواهند بود که این امر به نوبه خود موجب کاهش عملکرد گیاه زراعی می شود. بیشترین نیاز برای آب و مواد غذایی بوسیله علف های هرز همزمان با نیاز شدید گیاه زراعی اتفاق می افتد. در شرایط کم آبیاری و محیط های خشک و نیمه خشک علف های هرز قادرند در شرایط موجود با توجه به خصوصیات اکوفیزیولوژیک خود از منابع آب موجود به شکل موثرتری نسبت به گیاهان زراعی استفاده کنند. تنش خشکی تولید ماده خشک هر دو گیاه را به طور معنی داری کاهش می دهد و مزیت نسبی کاربرد نیتروژن را از بین می برد، به طوری که افزایش کاربرد نیتروژن در ذرت در این شرایط توجیهی ندارد. رقابت شدید بین گونه ای به کاهش کارایی مصرف نیتروژن در گیاهان زراعی منجر می شود، به طوری که استفاده بیشتر از نیتروژن نمی تواند اثر رقابت بین گونه ای را خنثی کند.

کلیدواژه ها:

گیاهان زراعی ، علف های هرز ، عملکرد ، رقابت نور ، آب ، نیتروژن