مکانیابی جایگاه های عرضه سوخت در شبکه های درون شهری با استفاده از روش AHP (مطالعه موردی شهر یزد)

شبکه جایگاه های سوخت رسانی از جمله اجزای شبکه خدمات شهری است که به عنوان تامین کننده سوخت بخش حمل و نقل درون شهری عمل نموده و به نوبه خود از لحاظ ملاحظات ترافیکی ، شهرسازی ایمنی و محیط زیست دارای اهمیت می باشد هدف از این پزوهش ارائه مدل ریاضی شبکه جایگاه های سوخت رسانی شهری و مکانیابی بهینه محل احداث آنها در قالب یک مسئله برنامه ریزی ریاضی بر اساس مجموعه ای از اهداف و دسته ای از محدودیت ها (ترافیکی، شهرسازی، آلودگی محیط زیست و ...) می باشد . به عبارت دیگر توسعه و تویع مکانی یکنواخت جایگاهی های عرضه سوخت دستاوردهای ارزشمندی از جمله افزایش رفاه شهروندان، دسترسی مناسب به محل جایگاه ها، عدم تشکیل گره های ترافیکی، افزایش ایمنی، کاهش هزینه های تامین زمین را به دنبال خواهد داشت . ارزیابی وضعیت موجود جایگاه های سوخت شهری در ایران (از جمله شهر یزد) بیانگر عدم توجه به یک طرح کارشناسی جهت تعیین مکان بهینه محل احداث جایگاه ها می باشد که این امر موجب توزیع مکانی نامناسب و غیر کارشناسی جایگاه ها و در نتیجه ایجاد مشکلاتی در سطح شهر می گردد . مکتن نامناسب این ایستگاه ها ، اتلاف هزینه و زمان بسیار و همچنین نارضایتی کاربران را به دنیال دارد در سوی مقابل مکان بهینه این تاسیسات نه تنها بر کیفیت تردد در شبکه بلکه در موفقیت اقتصادی آنها تاثیر بسزایی خواهد داشت. موضوع اصلی این مقاله معرفی مدل برای مکان یابی بهینه است که برای تشکیل این مدل از روش تصمیم گیری AHP برای وزن دهی لایه های مکانی استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، جایگاه های عرضه سوخت ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ، سیستم اطلاعات مکانی (GIS)