خلق زندگی اجتماعی در فضاهای شهری

فعالیت های اجتماعی پاسخگوی یکی از مهمترین نیازهای انسان یعنی در کنار جمع بودن است که در عین حال خود زمینه هایی برای پاسخگویی به نیازهای برتر انسان از جمله خویشتن یابی، احساس عزت نفس و حرمت ذات است که در نهایت شکوفایی و رشد او را به همراه دارد . حضور مثبت افراد در فضاهای شهری، سطح تعاملات مثبت اجتماعی را بالا برده و سبب ارتقا کیفیت زندگی می گردد البته این حضور در فضا ، ارتباط مستقیم با مطلوبیت فضا دارد و فضاهای مطلوب تمایل به حضور افراد را افزایش می دهد. هدف این پژوهش بررسی چگونگی پاسخگویی به تمایلات مردم در فضاهای شهری و تقویت زندگی اجتماعی است. در این راستا با استفاده از روش تحلیلی - توصیفی دیدگاه چندی از صاحبنظران با رویکرد تقویت زندگی اجتماعی شامل ملر کوپر مارکوس ، استفان کاپلان، یان گل، ویلیام وایت، جین جیکوبز، آلن جیکوبز، مارک فرانسیس، بررسی شده است نتیجه این تحلیل فراهم کردن بستری جهت فعالیت های روزانه همچون نشستن، انتظار ، تماشا، گپ زدن و ... و متعاقبا ارتقاء تعاملات اجتماعی است . ایجاد فضایی پیاده رهوار ، تامین ملزومات امکان مکث طولانی در فضا، طراحی فضای همه شمول و تامین امکان حضور گروه ها و اقشار مختلف در فضا ، تامین آزادی عمل با ایجاد فضایی انعطاف پذیر و ... از جمله اقدامات موثر در راستای ارتقا کیفیت محیط و خلق زندگی اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، زندگی اجتماعی ، فضای شهری ، کیفیت محیط