تحلیل اثرات عناصر اقلیمی بر طراحی فضاهای معماری و شهری در ایران (مطالعه موردی شهر تبریز )

شهر و اقلیم دو سیستم انسان ساخت و طبیعی هستند که تاثیر گذاری تنگاتنگی بر یکدیگر دارند همچنین مسکن که به عنوان سرپناه از انسان در برابر سرما و گرما و حوادث محیطی محافظت می نماید پیوند مستقیمی با اقلیم دارد اقلیم تا آنجا که با آسایش انسان رابطه برقرار می کند نتیجه عواملی چون تابش آفتاب، دما، رطوبت هوا ، وزش باد و میزان بارندگی است اقلیم هر مکان جغرافیایی شرایط مناسب ویژه ای دارد که در عین حال محدودیت هایی را نیز در زمینه طراحی چه از نظر معماری و چه از منظر شهری به همراه دارد . پژوهش حاضر از نوع تحلیلی است که سعی بر آن دارد با مطالعه شرایط اقلیمی شهر تبریز و با تاکید بر ملاحظات طراحی شهری، به ارائه راهکارهایی جهت ایجاد آسایش از طریق طراحی ساختمان های متناسب و سازگار با اقلیم منطقه بپردازد لذا برای نیل به این هدف از آمار و اطلاعات ایستگاه سینوپتیک شهر تبریز در یک دوره آماری سی ساله جهت بررسی عناصر اقلیمی از جمله دما ، بارندگی ، باد و رطوبت نسبی استفاده گردیده است همچنین پس از تعیین نوع اقلیم با استفاده از مدل ریمن به بررسی وضعیت آسایش اقلیمی و معماری همساز با اقلیم در منطقه پرداخته شده و در پایان راهکارهای لازم جهت طراحی متناسب با اقلیم فضاهای معماری و شهری در شهر تبریز ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، طراحی اقلیمی ، طراحی شهری ، طراحی معماری ، شاخص آسایش