سیستم فتوولتاییک ، الگویی در طرح توسعه پایدار با رویکرد حفظ محیط زیست توسط انرژی های تجدید پذیر

روند کاهش منابع تجدید ناپذیر و استفاده بی رویه از سوخت های فسیلی از آثار ورود به عصر مدرن می باشد. بحران جوامع امروزی، بحران انرژی است. تغییر اقلیم و اکولوژی و افزایش گازهای گلخانه ای، از پیامد های رشد تاثیرات منفی بر محیط زیست است. تاثیر فراوان کاهش منابع فسیلی و لزوم بقای این انرژی ها برای نسل آینده، اهمیت جلوگیری از مصرف بی رویه ی این منابع را مشخص می کند و بر معماری مبتنی بر طبیعت و یا معماری آینده نگر، در قالب طرح توسعه پابدار اصرار می ورزد. برای رسیدن به معماری پایدار نیازمند توجه به الگوهای معماری جدید هستیم. الگوهای جدیدی که با بهره بری از انرژی های تجدیدپذیر و به شیوه ی تلفیق معماری سنتی و مدرن، هماهنگی اقلیم و معماری را توسعه بخشد. استفاده مطلوب و صحیح از انرژی های پایدار و توجه به تکنولوژی و علوم جدید، می تواند راهگشای طراحی مطلوب و مقرون به صرفه و بی زیان تر باشد. استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، بخصوص انرژی خورشیدی با تکیه بر سامانه های جذب نورخورشید و تولید الکتریسیته، می تواند از راهکارهای بسیار مطلوب در فرآیند طرح توسعه پایدار باشد. مقاله حاضر سعی در توجه بیشتر به اهمیت موضوع توسعه پایدار و احترام به ساکنان فردای زمین و معماری پایدار دارد و لزوم استفاده از منابع انرژی های نو و روشهای جدید بکارگیری از این منابع برای به حداقل رساندن مصرف انرژی های تجدیدناپذیر، از راهکارهای عنوان شده در این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

طرح توسعه پایدار ، معماری پایدار ، سیستم فتوولتاییک ، انرژی خورشیدی ، انرژی های تجدیدپذیر