ساماندهی کالبدی و فضایی بافت فرهنگی و تاریخی شهر شیراز بر مبنای مفهوم پایداری (مطالعه موردی محور حافظ)

بافت فرهنگی و تاریخی یکی از موارد مطرح در کلیه شهرهای تاریخی کشور است که هرکدام متناسب با شرایط انسانی و طبیعی خود نیازمند ساماندهی و اصلاح می باشند که در غیر اینصورت این بافت ها حیات اجتماعی اقتصادی خود را از دست داده و به سمت رکود و فرسودگی گرایش پیدا می کنند. محور حافظ که به عنوان محدوده مورد مطالعه در این پژوهش انتخاب شده است از قاعده فوق مستثنی نبوده و در زمره بافت های فرسوده کشور و در معرض تخریب قرار دارد. هدف اصلی این تحقیق ، شناخت ویژگی های محیطی که شامل محیط طبیعی و محیط انسان ساخت و وضعیت کالبدی محور حافظ و ارائه راهکارهایی برای ساماندهی کالبدی فضایی این محور می باشد. در این پژوهش ، از تکنیک SWOT بر مبنای مفهوم پایداری و بارویکرد پیاده محور به خصوص باتوجه به نقش گردشگری محدوده استفاده گردیده است و نهایتاً راهکارهایی منتج از جدول SOWT در قالب ایجاد چهارگانه مکان پایدار برای ساماندهی کالبدی فضایی –محور حافظ ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

ساماندهی کالبدی فضایی ، تکنیک – SWOT ، مفهوم پایداری