بهینه یابی در کنترل فعال سازه ها به روش ضربه با استفاده از الگوریتم باینری جامعه پرندگان BPSO

در چند دهه اخیر، مفهوم کنترل ارتعاشات سازه ها به روش های مختلف به طور قابل ملاحظه ای مورد توجه محققین قرار گرفته است. یکی از مهم ترین موضوعاتی که در کنترل سازه ها مطرح است، کاهش مقدار پاسخ سازه شامل جابه جایی و شتاب سیستم می باشد، هنگامی که در معرض بارهای دینامیکی خارجی قرار گرفته است . الگوریتم ها و وسایل کنترل مختلفی جهت محاسبه نیروی کنترل مناسب، توسط پردازشگر و اعمال آن به سازه گسترش یافته اند. یکی از سیستم های کنترل فعال، سیستم کنترل پالس است. ایده اصلی این روش از بین بردن تدریجی ریتم افزایش پاسخ سازه است که با اعمال پالس هایی با جهت و مقدار مناسب محقق می شود. یکی از مهمترین مباحث در کنترل سازه ها پیدا کردن محل نیروی کنترل با استفاده از پاسخ سازه میباشد . روشهای گوناگونی برای یافتن بهینه یک تابع وجود دارد. مانند روشهای سنتی مشتق گیری، نیوتن رافسون یا روشهای نوین که الهام گرفته شده از طبیعت میباشند مانند الگوریتم ژنتیک و مهاجرت پرندگان . در این تحقیق از الگوریتم اصلاح شده مهاجرت پرندگان، ارائه شده برای فضای گسسته برای پیدا کردن بهترین مکان و مناسب ترین تعداد کنترلگر استفاده شده است . یکی از اهداف این مقاله حداقل رساندن حداکثر نیروی کنترل مورد نیاز در کنترل سازهها میباشد، به طوری که پاسخهای سازه در محدوده مجاز آییننامه قرار گیرد. با استفاده از این روش تعداد بهینه کنترلگرها و محل قرار گرفتن آنها بررسی شده است. برای بررسی کاربرد الگوریتم ارائه شده، تلاش شده موقعیت قرارگیری و تعداد بهینه کنترلرها برای کاهش مناسب مقادیر حداکثر جابجایی های مطلق و شتاب و همچنین جابجایی نسبی در سازه 20 طبقه تعیین گردد.

کلیدواژه ها:

کنترل فعال سازه ، الگوریتم کنترل پالس ، بهینه سازی ، الگوریتم مهاجرت پرندگان