آللوپاتی و استفاده از آن به عنوان علفکش طبیعی

از زمانی که تعداد علف های هرز مقاوم به علفکش ها افزایش یافته بود و علفکش ها معمول کمتر و کمتر بر علیه بیوتیپ های علف هرز مقاوم اثر گذار بودند نیاز به کشف علفکش های طبیعی آشکار شد علاوه بر آن در حال حاضر گرایش به سمت پیدا کردن محلول های بیولوژیکی برای حداقل کردن اثرات خطرناک علفکش و آفت کش ها در تولیدات کشاورزی صورت پذیرفته است در سال 1974 بعد از نشر اولین کتاب آللوپاتی توسط Eroly این پدیده توجه جدیدی را در جامعه علمی به خود گرفت. Eroly آللوپاتی را به صورت اثرات یک گیاه بر روی گیاه دیگر که وابسته به غلظت مواد آزاد شده از گیاه نقش تحریک یا ممانعت کنندگی را برای گیاه دریافت کننده دارد تعریف کرد. مواد شیمیایی که گیاهان آزاد می کنند تا پتانسیل آللوپاتیک را عرضه کنند. Allelochemicals نامیده می شوند که محدوده وسیعی از مواد شیمیایی استفاده شده به وسیله گیاهان یا ارگانیسم ها را پوشش می دهد و به طور عمده به عنوان متابولیت های ثانویه گیاهی طبقه بندی می شوند و به طور معمول آلکالوئیدها ، فنولیک ها، فلاونوئیدها، ترپنوئیدها و گلیکوزیدها هستند برخی از تولیدات که از آنها به عنوان علف کش های تجاری بهره مندی می شود شامل glufosinate, bialaphos, cinmethylin, triketone هستند . 1,8cineole یکی از اولین ترکیبات سمی گیاهان است که به عنوان علفکش طبیعی در گیاهان عالی بکار برده شده بود. گیاهی که به منظور یک علف کش طبیعی در گیاهان عالی بکار برده شده بود. گیاهی که به منظور یک علفکش طبیعی بکار برده شده بود گیاهی که به منظور یک علفکش طبیعی بکار می رود باید دارای خصوصیاتی از قبیل فعالیت آللوپاتیکی بالا، نیازمند فضا کم و دوره زندگی کوتاه ، شیوه ساده و مواد م برای کشت و به طور نسبی ارزان باشد که بتوان هر سال ان را کشت کرد.

کلیدواژه ها:

ا Allelochemicals ، علفکش طبیعی ، گلیکوزید