نشانه ها و هویت بخشی به محیط شهری در شهرهای جدید

سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 506

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICONT01_118

تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1394

چکیده مقاله:

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] بحران هویت، یکسانی و تشابه در شهرهای کشور ما و بالاخص در شهرهای جدید، از مباحث ریشه ای و قابل بحث می باشد. مبانی اولیه و اصول حاکم بر طراحی شهرهای جدید، توجه به تاسیسات زیر بنایی و شکل گیری سریع مجموعه به صورت تهیه نقشه های قطعه بندی، ضوابط ساخت ( آن هم در حد تراکم و سطح اشغال ) بدون همخوانی با محیط پیرامون و طراحی دقیق عناصر کالبدی - عملکردی مجموعه سبب یکنواختی فضایی - کالبدی مجموعه گردیده است . عدم توجه به مسائل بوم شناختی و اقلیمی خصوصیات اجتماعی و فرهنگی قشری که قرار است سکنی داده شوند باعث شده است تا خیابان ها در فرمی شطرنجی، طرح مجموعه را به چیدمان منظم چند بلوک با ارتفاعات یکسان خلاصه نمایند و در نهایت مجموعه نقش خوابگاهی بزرگ را ایفا نماید و در ساکنان خود هیچگونه تعلقی به خود ایجاد ننماید . موضوع مقاله بیان چارچوب نظری هویت شهر جدید با تاکید بر نقش نشانه ها و ادارک محیط می باشد . تصویر ذهنی از فضا ( در سطح خرد و کلان ) از عوامل تعیین کننده در ادراک و بازشناسی آن می باشد . این تصویر ذهنی ساکنان از نظر روان شناسی بسیار ارزشمند می باشد . به علت یک شکلی در فضا و عدممکان یابی کاربردهای خاص و در کل مجموعه ای که ارائه دهنده نشانه های خاص مجموعه باشد و مسائلی نظیر آن مجموعه فاقد هویت فضایی - اجتماعی شده است . نشانه ها در ین مبحث نقش کلیدی دارند و تازمانی که درک قیقی از آن وجود نداشته باشد، ایجاد نشانه موثر مشکل است . پیرس در تفسیر نشانه معتقد است استدلال یا تاویل و سابقه ذهنی در تفسیر نشانه نقش دارد . او سابقه ذهنی را در قالب مفهوم تفسیر گر (Interpretant) مطرح می کند . تفسیر گر واسطه بین نشانه و ما بازای آن ( موضوع ) است . هر نشانه بطور مستقیم به ما به ازای خود متصل نمی شود بلکه این کار از طریق تفسیرگر صورت می پذیرد . در این میان مهم آن است که نشانه باید توسط اغلب تفسیر گران ( ساکنان ) درک مشابه شود . چگونگی خلق معنا از طریق نشانه در فضا و ایجاد تصویر ذهنی در افراد که فرآیندی نهادین است از اهم مسائل هویت بخشی به محیط اجتماعی - فضایی می باشد . پژوهش درباره رابطه عنصر نمادساز (دال در اصطلاح سوسوری ) ومعنا به گونه ای که جنبه نمادین داشته باشد ( مدلول ) و وجوه شباهت و افتراق در نشانه های موجود در یک نظام فرهنگی مورد بحث می باشد . بر عهده این متن است که مباحث نشانه شناسی و ایجاد تعلق به مکان و به تبع آن چگونگی هویت بخشی به محیط کالبدی - اجتماعی در شهرهای جدید را مورد بررسی قرار دهد و نکات موثر در تعریف نشانه ها ( عملکردی - کالبدی - فضایی ) و هویت بخشی به محیط زیست انسان را در شهرهای جدید ارائه نماید .