شهر جدید و سیاستهای آلمان شرقی (1990 - 1952 ) دلایل عدم موفقیت

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] با نگاهی به گذشته آلمان شرقی می توان این کشور را بدلیل بسته شدن مرزهایش از سال 1961 و بخاطر رکود اقتصادی و افت جمعیت به آزمایشگاهی زمینی تشبیه کرد . بنابراین، قابلیت های ارضی عملا تنها در نتیجه برنامه ریزی منظم حاصل گشتند. اما معلوم نبود پس از سال 1989 چه بر سر این الگوی منطقه ای خواهد آمد ؟ آیا تجدید ساختار اراضی آلمان شرقی، بویژه در شهرهای جدید آن، بدون حفظ رگه هایی از حکومت استبدادی صورت می گرفت؟ با جلوگیری از رشد شهرهای اصلی، راهکارهای برنامه ریزی در آلمان شرقی تاثیری منفی بر مناطق شهری بر جا گذاشت. از سوی دیگر، دولت به تشویق مردم برای ایجاد شهرکهای جدید یا شهرهای کوچک در مناطق روستایی پرداخت. برنامه ریزیهای سوسیالیستی تأثیر بسزایی بر جا گذاردند. به دلیل میزان بالای اشتغال، انتخاب محل کار هیچگونه تاثیری بر مهاجرت جمیعت نداشت . مهم ترین عامل در انتخاب محل زندگی فراهم بودن شرایط مناسب محیطی ( خانه ویلایی با وسایل مدرن ) بود . بهمین دلیل است که ساختن خانه های ویلایی جدید را، بخصوص در نوشهرها، می توان بعنوان متغیری بسیار موثر در جابجایی داخلی جمیعت تلقی نمود. بهمین خاطر، برنامه ریزی دولت برای تخصیص کاملا نابرابر این واحدهای مسکونی جدید بسیار نیرومند ظاهر گشت . اما علیرغم مبالغ هنگفتی که در این زمینه سرمایه گذاری شد، سیاستهای برنامه ریزی دولت منجر به ایجاد منطقه تازه ای نگشت که در اینجا به بیان علل آن خواهم پرداخت . گمان می کنم تاریخچه شهرهای جدید و طراحی فضا در آلمان شرقی سوژه جالبی باشد . این تاریخچه را می توان بعنوان الگویی در نظر گرفت که نشان می دهد در تخصیص منابع به نوشهرها چه اقداماتی نباید صورت پذیرد.