شهرهای جدید، شهرهای بدون خاطره

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] محیط شکل گیری خاطران جمعی، فضاهای جمعی است که این فضاها در شهر، عرصه عمومی نامیده می شوند . عرصه عمومی مهمترین بخش فراموش شده در شهرهای جدید، مکانی است که بیشترین اندازه از تماس و تعامل انسان ها در آن رخ می هد، گفتمان بین اشخاص صورت می گیرد و به دنبال آن خاطرات جمعی شک می گیرد و فضا معانی مجازی به خود می پذیرد. فضا بنا به شدت واقعه و تاثیر آن مملو از صدور متفاوت جزئیاتی می گردد که در زمان واقعه به صورت مادی فضا را می ساخته اند . حضور ساکنان در فضای عمومی شهر و تعامل همگانی شهروندان و ایجاد ارتباطات اجتماعی، در واقع یک پیکره عمومی با ترکیبی از عملکرد، کالبد و اشخاص خصوصی ایجاد می کند . شهر جدید با هدف اسکان سریز جمعیت در روندی مشخص و سریع به نقشه های اولیه در زمین جسم می بخشد و خیابان ها به صورت تفکیک کننده پلاک های هم شک و هم ارتفاع ایفای نقش می کنند . با نادیده گرفتن مفاهیم فضای شهری در طراحی عرصه های عمومی شهر از جمله خیابان که باید پیوند دهنده عناصر پیوسته و تعریف شده فضاهای شهر باشد . حضور اجتماعات را در شهر جدید از دست داده ایم، چرا که یک اجتماع عمومی هنگامی که اشخاص خصوصی در کنار هم جمع شوند و به گفتمان و مکالمه با هم بپردازند . در میان تجلی افکار عمومی، عرصه عمومی حیات می یابد و با گذر زمان خاطرات جمع شکل میگرد و مکان معنا می یابد . موضوع مورد بحث در این مقاله ماهیت و چگونگی عرصه های عمومی در شهرهای جدید می باشد . ایجاد گفتمان به لحاظ کالبدی اجتماعی در شهر جدید و شکل گیری فضاهای شهری و بدنبال آن شکل گیری خاطرات جمعی در عرصه عمومی د رحیات اجتماعی شهرهای جدید مورد بررسی قرار خواهد گرفت . انسان و گفتمان بین اشخاص در شهر نشانه سلامت جامعه است و تجلی کالبدی معنایی آن حضور اتماعی ساکنان را امکانپذیر می سازد و کمبود آن در شهرهای جدید به دنبال عدم توجه به ماهیت اجتماعی انسان مورد توجه و بررسی قرار گرفت مبانی و اصول آن مطرح خواهد شد .