پدافند و شهرسازی

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] اندیشه حفاظت شهروندان در برابر دشمن، به دوران برنز(2200 پیش از میلاد ) و آغاز استوار سازی شهرها باز می گردد. این اندیشه را با ساختن دیوار و بارور و آبگیر به گرد شهر، به انجام رسانیدند. سپس که نیروی نظامی سازمان داده شد و ارتش پدید آمد، باز هم برای پدافند، نیرو نظامی را درون شهر جای دادند . پیدایش توپخانه در 1300 میلادی تا چندی بر بارو سازی اثر نداشت، چون جنگ افزار و باروت ویژگی بالائی برخوردار نبود . محاصره قطعی کنستانتینوپل در 1453 میلادی از سوی سلطان محمد ناقوس مرگ دژسازی آن روز را به صدا در آورد و به امپراطوری بیزانتین پایان داد . از آن پس دیگر باروسازی به روش دیرین کارائی نداشت . با پیشرفت فن آوری و پیدایش نیروی هوائی و سپس موشک های قاره پیما، همه طرح های پدافندی مانند باستیون، کارائی خود را از دست دادند و وجود نیروی نظامی و تاسیسات وابسته به ارتش در شهر، نه تنها به پدافند شهر کمک نمی نماید که خطر بیشتری برای شهر فراهم می سازد. از این رو برای پدافند شهر باید روشی نوین به کار بست . این روش نوین پدافند غیر عامل است که در عملیات نظامی نیز به کار برده می شود . پناهگاه های ضد گلوله نخسیتن بار در سده نوزدهم میلادی برای حفاظت نیروها در برابر گلوله های ترکشی توپخانه و خمپاره انداز پدید آمدند. با نگرش به ساختار پناهگاه که باید ژرف تر از تونل مشترک است . امروزه با پیشرفت جنگ افزارها و سائل پرتاب آنها، آگاهی از زمان تک و رفتن به پناهگاه بسیار دشوار است . پدافند شهری (CIVIL DEFENSE) ساماندهی است که برای شهروندان و دارائی همگانی و خصوصی در برابر عملیات نظامی دشمن، پدافند غیر عامل فراهم می سازد . همچنین حفاظت شهرواندن و بنیادهای غیر رزمی را در برابر رویدادهای زیانبار بر عهده دارد . پدافند شهری وظائف زیر را انجام می دهد : 1. نگهداری نظم و قانون در منطقه آسیب دبده با همکاری نیروی انتظامی 2. اجرای عملیات نجات و کمک رسانی و هم آهنگی و نظارت بر این عملیات