شهر جدید ایتالیای فاشیستی: تلاشی غیر قابل تبدیل

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] نقش اختلافات موجود در سیاست فاشیستی ایتالیا، معرفی هر آن چه که مربوط به استفاده از شهرهای جدید در آمایش ارضی است، خواهد بود. در واقع، زمانی که شهر و امور اجتماعی در دوره ی موسولینی که حوزه ی کاربردی آن، امتیازات و ابزار استعمار داخلی زمین های باتلاقی بود، مد نظر تبلیغات قرار نمی گرفت، جمعیت شهری با تحولات و اغتشاشات بزرگی روبرو شد. در اینجا به بررسی بک سیاست ارضی متناقض می پردازیم که ضد شهر سازی و شور و هیجانات آن است و با دوگانگی، از پیش تحت کنترل دولت درآمده بود. اکنون در خصوص ان چه که در برگیرنده ی واژه ی شهرهای جدید است، سوال های ذیل مطرح می شود: آیا در تصور اروپا، شهرهای جدید، محله هایی ساده هستند؟ آیا این شهرهای واقعی مانند سابودیا، ناگهانی و به نحو پوچ انگارانه پدید آمده اند؟ آیا شهرهای جدید، همان شهرهای صنعتی به نظر کاربونیا، یا شهرهای کشاورزی مانند پونتینیا و آپریلیا هستند؟ بدتر از همه این که آیا این ها تنها هسته هایی بدشکل و نافرم هستند؟ می توان گفت که موقعیت اجتماعی این شهرها، تخریب و نابودی همیشگی آن ها و شبکه ی جایگزین کردن آن ها، جنبشی سرنوشت ساز بود و میراث امروزه، کماکان موجب مشکلاتی مدیریتی می شود که ناشی از ماهیت تجمع های نا متناسب شهری در زمان موسولینی و نیز مرمت ساختمان های معاصری است که برای استفاده ی امروزی مد نظر قرار نداشتند.