شهرهای جدید مرزهای جدید بررسی نمونه ای شهر " شهیزی " واقع در زینجیانگ چین
محل انتشار: همایش بین المللی شهرهای جدید
سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 626
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICONT01_004
تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1394
چکیده مقاله:
[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] شهیزی ( shehizi) یک شهرک جدید (New Town ) می باشد که در شمال منطقه خود مختار زینجیانگ یویگور (Xinjiang uygur) حدود 130کیلومتری شمال غربی یورومگی ( Urumqo) در لبه های منطقه خشک جونگار پندی (Junggar Pendi ) واقع شده است . شهیزی به عنوان یک پایگاه دایر برای توسعه صنعت اکتشاف نفت و تولیدکتان، پشم، کاغذ، ذغال، قسمت های مختلف ماشین های صنعتی و مواد اولیه ساختمانی با استفاده از تکنولوژی مدرن، عمل می کند. شهیزی قبل از تأسیس حکومت کمونیستی در سال 1949 یک واحه کوچک بوده است . در قالب یک راعهکار جامع ملی برای توزیع دوباره جمعیت و توسعه استانهای غربی چین، شهیزی به عنوان یک منطقه صنعتی جدید یک هدف ویژه قرار گرفت. یک گروه احیای زمین شامل سربازان از خدمت مرخص شده و دانش آموزان برای ساخت کانهای آب، کاشتن درختان، پرورش غلات برپایی کارخانه جات و تآسیس یک شهر جدید در بیابان گوبی به زنجیانگ فرستاده شدند. بعد از رشد صنعتی قابل ملاحظه در طول سالهای 1950 تا 1965 بازسازی و توسعه شهر در سال 1976 شهیزی را تبدیل به یک شهرک جدید (New Town) کرد . با ورود کارگران از قسمتهای شرقی چین، شهر به سرعت رشد کرد . این رشد در طول دو دهه اخیر مخصوصا از اوایل سال 1990زمانی که تمایل عمومی برای سوق دادن جمعیت از شهرهای شرقی به قسمتهای مرکزی با ملاحظات جید در مورد روابط با روسیه وکشورهای آسیای مرکزی ترکیب شد، شتاب بیشتری پیدا کرد . در این فضا اقتصادی سیاسی، شهیزی به عنوان دروازه چین به روی همسایگاه غربی و شمال غربیم در نظر گرفته شد . خیلی زود شهر دارای 30000 سکنه شد . با وسعت 460 کیلومتر مربع و فضای سبز وسیع که شامل 42% کل فضای شهر میشود، شیهزی به چگالی جمعیت 1000 نفر در هر کیلومتر مربع رسید. با تعداد زیاد پارکها، فضای سبز و خیابانهایی که دو طرفشان درختکاری شده است شهر تبدیل به چیزی شده است که ما به عنوان " شهر باغی " تصور میکنیم . اخیرا این شهر جایزه بین المللی دوبی، که سازمان ملل هزینه اش را تقبل می کند، را بخاطر بهترین تلاش ها برای بهبود محیط زندگی برنده شد .یک جنبه مهم شهر شهیزی توجهه است که به زیر ساختها شده است از جمله پایتخت اجتماعی - انسانی آن . این شهر در ابتدا به عنوان شهری علمی فرهنگی که شامل 18 موسسه علمی تحقیقاتی، بیش از 30000دانشمند و بزرگترین موسسه تحصیلات متوسه (higher education) در زینجیانگ شامل 10000 دانش آموز را دارد در نظر گرفته شد و هنوز همینگونه عمل می کند . چیزی که شهیزی را منحصر به فرد می کند، میزان توجهی است که برای طراحی یک شهر بی مانند صورت گرفته است . در این مقاله یک دید کلی در مورد الگوی رشد شهر و سیاستهای عمومی مشخص که مراحل توسعه آن را تحت تاثیرقرار داده است، بدست خواهیم آورد . با اسافده از تصاویر محلی و ماهواره ای، ریخت شناسی ( morphology) شهری و الگوهای توسعه روشهای استفاده از زمین را در دو دهه اخیر بررسی خواهیم کرد. بطور خاص می خواهیم بدانیم چگونه مدیریت توسعه برای رسیدن به دستور کار پیشرفت شامل جذب نیروی کار به بخشهای علمی، صنعتی، تجاری و کشاورزی مورد استفاده قرار گرفت. هر چند زینجیانگ بخش بزرگی از مسلمانان یوقور (Yughur) را دارا می باشد یک بعد مشخص توسعه، جذب جمعیت چینی Han از مناطق دیگر کشور بوده است . میزان تاثیر که سیاست توزیع مجدد جمعیت بر تبدیل شهر به یک جمعیت آماده کار داشته است، مطل مهمی است که ارزش بررسی کردن را دارد . هر چند پی بردن به این نکته که چگونه تقاضاها برای سکونت، حمل و نقل و خدمات برای یک شهر جدید با رشد سریع بر آورده شده است مهمتر است . این مقاله بعضی از طرحهای اصلی و سیاستهای کلی که شهر شهیزی را تبدیل به یک شهر قابل زیستن با اعتبار جهانی نموده است را از نزدیک مورد بررسی قرار می دهد.
نویسندگان