معرفی سازند دلیجان درتوالی کرتاسه ایران مرکزی

به منظور مطالعات چینه شناسی رسوبات کرتاسه درجنوب غرب راوه دلیجان برشزمین شناسی مناسبی در کوه فراق انتخاب ومورد نمونه برداری قرار گرفت.مجموع ضخامت رسوبات این برش 226/84 متر بوده واز 22 واحد سنگی تشکیل شده است. بخش عمده نهشته های این برش نیزشامل سنگ آهکهای اربیتولیندار نازک لایه تا تودهای خاکستری متمایل به آبی به سن آلبین بارمین می باشد که برای اولین بار تحت عنوان سازند غیر رسمی دلیجان پیشنهاد میگردد. این مجموعه خود بر روی بخش قاعده ای از برش مورد مطالعه قرار دارد که مشتمل بر نهشته های آواری کربناته قرمز رنگ است و برای اولین بار تحت عنوان سازند غیررسمی راوه پیشنهاد میگردکه معادل با سازند سنگستان است و سن این واحد سنگی را میتوان براساس موقعیت چینه شناسی و بادرنظرگرفتن دیرینگی مجموعه میکروفونایی که از لایه های آهکی پایینترین قسمت بخش بالایی توالی رسوبی مقاطع مورد مطالعه بدست آمده بارمین و یااحتما لاً قبل از این زمان (Neocomian?) دانست. این سازند با دگرشیبی زاویهداربر روی شیل و ماسه سنگهای تیره رنگ گروه شمشک و بطور هم شیب زیر سنگ آهکهای ستبر لایه تا تودهای سنومانین قراردارد. برمبنای ارزشچینه شناسی میکروفسیلهای شناخته شده نیز 4زون زیستی تجمعی و دو ساب زون در این نهشته ها مشخص گردید. آثار رویداد زمین ساختی سیمرین میانی در بخش قاعدهای نهشته های کرتاسه به خوبی نمایان است که از جمله شواهد آن میتوان به نبودهای محلی نهشته های دریایی ژوراسیک پسین و دگرشیبی زاویه داردر بخش قاعده ای نهشته های کرتاسه پیشین اشاره نمود.آغازپیشروی دریای کرتاسه رانیز میتوان نئوکومین؟–بارمین درنظرگرفت. مطالعه رخساره های میکروسکوپی نیز نشان داد که بخش کربناتی نهشته های کرتاسه ازرخساره های میکروسکوپی بیواسپارایت، بیواااسپارایت، بیواااینترااسپارایت، بیواینترااسپارایت،بیوپل اینترا میکرایت،بیوپل میکرایت و بیومیکرایت تشکیل شده است که از لحاظ محیط رسوبی مربوط به محیط های حاشیه حوضه، برگشتگی پشت ریف ،دامنه شیب،پلاتفرم،لاگون و منطقه کم عمق میباشد.

کلیدواژه ها:

راوه ، دلیجان ، سنگ چینه ای ، زیست چینه ای ، سیمیرین میانی ، رخساره میکروسکوپی