کاربرد سامانه های هوشمند در بهره گیری حداکثر از انرژی خورشیدی در ساختمان های مسکونی (مطالعه موردی: شهرستان تبریز)

در شهرسازی امروزه ایران ساختمان های مسکونی از جمله ساختارهایی هستند که میزان مصرف سوخت های فسیلی در آن ها زیاد می باشد. سوختهایی که نسل های آینده از آن محروم خواهند ماند و همین امر لزوم توجه بیشتر بر بهره گیری از انرژی خورشید بعنوان یکی از منابع مهم انرزی از آن سو اهمیت دارد که در سراسر گیتی و بخصوص در ایران، در دسترس بوده و فاقد اثرات مخرب زیست محیطی می باشد و همچنین ازدیرباز، به روشهای گوناگون مورد استفاده بشر قرار می گرفته است. بنابراین رویکردهای معماری و شهرسازی در حال حاضر باید بر مبنای طراحی ساختمانها و فضاهای شهری پایدار و به گونه ای باشد که منابع طبیعی محفوظ بماند و انواع انرژی های تجدید پذیر، به ویژه انرژی خورشیدی، تا حد امکان به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد. جهت افزایش راندمان بهره گیری از این نوع انرژی، بکارگیری سیستم های هوشمندسازی ساختمان می تواند بازدهی امکانات و تسهیلات کنونی ساختمان را افزایش داده و عملکرد آنها را بهینه نماید. در این حالت ساختمان مجهز به یک زیرساختار ارتباطاتی قوی خواهد بود که می تواند به تقلید از سیستم واکنش موجودات زنده، به صورت مستمر نسبت به وضعیت های متغیر محیطف مانند وزش باد، گرما و سرمایش بیش از حد و تغییر تابش نور خورشید واکنش نشان داده و همچنین به ساکنین ساختمان این اجازه را می دهد که از منابع موجود به صورت مؤثرتری استفاده نموده و در کل امنیت و آرامش آنها افزایش یابد. این مقاله با رویکرد توصیفی- تحلیلی خود، به معرفی نحوه کاربست انرژی خورشیدی به کمک سیستم های هوشمند در منازل مسکونی شهرستان تبریز، بعنوان رده های ساختمان های با انرژی پرمصرف در اقلیم سردسیر می پردازد.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، سیستم های مدیریتی هوشمند ، مصالح هوشمند ، بهینه سازی مصرف انرژی