بررسی شاخص های مؤثر در کارایی ایستگاه مترو برای ایجاد فضای مطلوب عمومی (نمونه موردی: ایستگاه مترو هفت تیر)

فضاهای شهری، کلان شهرها، مکان هایی برای برقراری روابط اجتماعی اند. در حالی که در گذشته زندگی اجتماعی بر زندگی خصوصی الویت داشته، از همین رو فضای شهری، فضایی برای مردم بوده و معنایی اجتماعی فرهنگی داشته اند. ایستگاه های مترو به عنوان فضای عمومی در شهر در ارتباط دو سویه با شهر و در امداد راه ها و گره های شهری، کالبدی را برای زندگی اجتماعی شهروندان پدید می آورند. هر ایستگاه مترو علاوه بر انتقال مسافران می تواند بستری برای زندگی اجتماعی شهروندان باشد. برای ارتقاءکارآیی این نوع فضای شهری می بایست علاوه بر مشخصات کالبدی مکان به کارکرد و فعالیت شهروندان توجه داشت. این بدان معناسیت که علاوه بر آسایش و کارایی و بهره برداری مناسب که از پیامدهای شکل دهی به این مکان شهری است خلق بستری برای تحقیق رفتار اجتماعی کاربران نیز باید در رأس کار قرار گیرد. پیامدهای حاصل از تعاملات اجتماعی در ایستگاه مترو می تواند موجب هویت فرهنگی، مطلوبیت فضایی، سرزندگی و پویایی و ارتقای کیفیت محیط زندگی و شهری باشد. هدف مقاله حاضر، شناسایی شاخص های مؤثر بر شکل گیری و افزایش فضاهای جمعی در ایستگاه مترو است، تا شرایط لازم برای حضور نقش اجتماعی شهروندان در این فضای شهری فراهم آورد. روش تحقیق پیمایشی بوده و پس از شناسایی شاخص ها، با استفاده از ابزار پرسشنامه و حجم نمونه (384 شهروند) به بررسی این شاخص تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS15 انجام پذیرفت. نتایج نشان می دهد مؤلفه های عملکردی، یعنی کاربری ها، فعالیت ها و ایجاد مکان های مکث و توقف به کارایی و مطلوبیت ایستگاه مترو می افزاید. مکان های مکث و توقف، تنوع کاربری و دسترسی آسان به آنها از مهمترین عوامل در ایجاد فضای تعامل در ایستگاه مترو می باشند.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، تعاملات اجتماعی ، مؤلفه های عملکردیف مکان های مکث و توقف ، ایستگاه مترو هفت تیر تهران